KIZ VE KURT

2.bölüm

Ve arkamdan bir ses geldi...
Bağırış sesleriydi bunlar. Artık dayanamıyordum. Gitmeliydim. Ağaçların arasından geçip seslerin geldiği yöne doğru yürüyordum.
_ "Aman tanrım ! Yine öldürdü biz barışı koruduk ama kurt anlaşmaya uymadı." diye konuşmalar duyuyordum.
Biraz daha yürüdükten sonra arkadaşlarımı gördüm - "Ölen kim" diye sordum. Ama cevap vermeye çekiniyorlardı. - "Söyleyin hadii" diye haykırdım. Arkadaşımın birisi - "Kız kardeşin" diye seslendi kafası yere eğik - "Üzgünüm" dedi.
İşte korktuğum başıma gelmişti. Hemen yürüdüm ve seslerin yoğunlaştığı ormana doğru yakınlaştım. Elimle insanları itekleyerek aralarından geçtim. Annemle babam birbirlerine sarılmış ağlıyorlardı. Yerde yatan ise Lusie'ydi. Neden yıllardır insan öldürmeyen kurt benim kardeşimi öldürmüştü. Onu en son dün akşam görmüştüm arkadaşında kalıcağını söyleyip evden çıkmıştı ormanda ne işi vardı !. Üstelik ona veda bile edememiştim. Hemen yere atıldım ve ona dokundum. Buz gibiydi ve göğsünde pençe izleri vardı. Teni soluk hayalet gibiydi. Ağlamaya başladım. Biricik kardeşim gözlerimin önünde yitip gitmişti. Peter ise üzülerek bana bakıyordu. Akşamına ise kardeşimi temizleyip ona güzel kıyafetler giydirdik ve son yolculuğu için hazırladık. Bütün arkadaşlarım yanımdaydı. Baş sağlığı için insanlar geliyordu. Henry'de gelmişti tabi yanında babası ve büyük annesi ile birlikte.
Onları görünce kötüleşmiştim. Başka bir odaya geçip kendime gelmek istedim. Annem ise hemen arkamdan gelip - "O artık senin nişanlın, sana taziyelerini sunmaya geldi" dedi. Bu durumun hoşuma gitmediğini görememesi beni çok üzmüştü - "Onu çok az tanıyorum anne bunu benden isteme" dedim kısık bir ses tonuyla. Annem ise - "Bak Peter'i sevdiğini biliyorum ama o sana iyi bir hayat veremez bir oduncunun gelirini iyi bilirim ben senin iyiliğini istiyorum kızım. Bende ilk evlendiğimde babanı sevmiyordum başkasına aşıktım ama zamanla babanıda sevdim ve o bana iki güzel kız verdi sizi çok seviyorum. Artık Lusie yok hayattaki en önemli varlığım sensin, onu zamanla tanıyacaksın şimdi içeri gel, lütfen!" diye kızgın bir ses tonuyla seslendi ve içeri gitti.
Derin bir nefes alıp annemin sözünü dinledim, yanlarına gittim. Henry ise sürekli bana bakıyordu. Çok anlayışlı olucakki onlardan başka odadaki tek erkek olan babama dönüp - "Sezar bizimle tavernaya gel bırak kadınlar yasını tutsun" dedi. Babam başını sallayarak onayladı henry ve babası çıktılar babam ise Lusie bakıp kapıdan çıktı. Odada hiç erkek kalmamıştı.
Biz ise Lusie'nin neden akşam vakti ormanda gezdiğini konuşuyorduk. Herkez kurt adamın gece vakti ormanda olduğunu ve karşısına çıkanları öldürdüğünü iyi bilirdi. Arkadaşlarım kız kardeşimin Henry'e olan aşkından konu açtılar ve onu çok sevdiğini sürekli yanına gittiğinden söz ettiler. Kızlardan biri ise - " O gece senin Henry'le senin nişanlandığını öğrenmişti ve çok üzgündü. Sanırım buna dayanamadı kurdun onu öldürmesini istedi yoksa gitmezdi" dedi. Bunları daha yeni duyuyordum - "Bu konulardan bana hiç bahsetmezdi, söyleseydi annemle konusur buna engel olurdum. Henry'i çok az tanıyorum kardeşimin mutlu olmasıni isterdim" dedim ve ağlamaya başladım. Ne yani herşey benim yüzümdenmiydi! Üstelik bende başkasına aşıktım bütün bunların tek sorumlusu annemdi. Lusie'nin Henry'i sevdiğini bile bile bunu yapmıştı. Ben bunları düşünüp ağlarken Henry'in büyük annesi bana yaklaştı ve gözümden akan yaşları sildi - "Üzülme hayatım, sen güzel olansın! Henry'nin gözü hep sende oldu" dedi. Cevap vericek halim yoktu ne diyeceğimi de bilmiyordum zaten. Odama gitmek istediğimi söyledim biraz ağlamaya ve düsünmeye ihtiyacım vardı. Sabah uyandığımda ise dısarıdan erkek sesleri geliyordu . Kapılarsa kilitliydi nedenini anneme sorduğumda ise - " kurt artık insan öldürmeye başladı kadınların dısarı çıkması yasak" dedi. Şaşırmıştım kurt gündüz gözükmezdiki! Kardeşimi ise babam çoktan gömmüştü.