Autist

Ik liep de straat uit met de gedachte dat ik zojuist al mijn geld had uitgegeven aan een meisje wat ik helemaal niet kende. Ik sloeg mezelf voor de kop. Wat was ik dom geweest! Ik had haar moeten nemen en een beetje geld moeten toestoppen.. Maar nee. Waarschijnlijk was hij hier nog niet aan toe. Zuchtend strompelde ik een caffee binnen. Hier zou hij wel even kunnen wachten op Fabian. Ik richte mijn blik op twee getinte mannen die binnen kwamen lopen. Hoe was het mogelijk! Het waren de zelfde mannen die hij eerder die dag ook al was tegengekomen! De mannen kregen me in het visier en liepen naar me toe. 'Wat moeten jullie van me?' Vroeg ik argwanend. 'We kunnen jou wel gebruiken voor wat klusjes.' De man had een zware stem en nam me van top tot teen op. 'Ehh, wat voor klusjes?' De mannen negeerden me en besproken iets met elkaar en richtten zich toen weer op mij. 'Als je bereid bent voor ons te werken dan moet je het nu zeggen. Als loon krijg je geld, drugs of misschien iets anders.' Duss.. Wil je het?' Het woordje 'Geld' klonk aanlokkelijk in mijn oren, vooral omdat ik net alles was kwijtgeraakt. 'Oke.' Ik stemde al in voordat ik eigenlijk de gevolgen had ingezien.. Ik verwachte dat ik dezelde dingen als Fabian zou moeten doen. 'De twee mannen wisselden een veelbetekende blik met elkaar uit en er lag een geheimzinnige trek om hun mond. 'Mooi. Dan kom je nu met ons mee.' 'Maar..' Ik dacht aan Fabian waarop ik zat te wachten. 'Je hebt niks te maren, je komt nu met ons mee.' De man trok resoluut aan mijn arm dat ik moest meekomen. Ik werd overompelt door deze mannen en ik wist dat ze sterker waren dan mij. Zonder nog verder te protesteren liep ik met de mannen mee naar buiten. Op datzelfde moment kwam Fabian aangelopen. Hij had een doffe uitdrukking op zijn gezicht maar klaarde op toen hij ons in het vizier kreeg. 'He! Yeremi!' Word je me nieuwe collega?' Fabian grijnsde volluit en gaf me een high five. 'Eh ja.. blijkbaar.' Zei ik met aarzelende grijns. De twee getinte mannen keken ons beetje verbaasd aan. 'Jullie kennen elkaar dus al?' 'Jah we hebben vanochtend elkaar leren kennen.' vertelde Fabian. 'Dat is mooi. Dan kan Fabian jouw helpen om de eerste klusjes te klaren.' 'Dat komt in orde.' Fabian knikte gerustellend naar de mannen. 'Vanmiddag om half 5 in het Zwaanscaffee wil ik je eerste buit zien.' De man keek me doordringent aan.' 'Met dit nummer kun je ons bereiken.' De man krabbelde een nummer op een blaadje en schreef er de naam Mustafa bij. 'En wat is jouw naam?' Hij keek me vragend aan. 'Yeremi.' 'Oke, dan zie ik jullie vanmiddag. Zonder verder nog iets te zeggen verlieten ze mij en Fabian. 'Laten we een plan bedenken' zei Fabian. Ergens begon het nu toch wel te kriebelen in mijn buik. Nooit eerder in mijn leven had ik wat gestolen.. Oke. Toch wel. Maar dat was een reep chocola dus stelde niks voor. Nu ging het om iets groots.. Stel dat ik faalde? Ik zou gepakt kunnen worden en wat dan? 'Waar zit je met je hoofd?' Fabian keek me vragend aan. ' Oh.. Niks.' Ik wuifde het met mn hand weg. 'Oke, dan gaan we nu poolshoogte nemen bij de mediamarkt.' Fabia trok me mee.

We waren bij de mediamarkt aangekomen. Ik keek toe hoe de menigte zich naar binnen duwde en sommigen juist het grote gebouw verlieten. 'Het is er druk.' Zei ik. 'Jah, he dat zie ik ook wel. Het is juist goed dat het druk is want op die manier heeft niemand oog voor ons.' 'Hier' Fabian gooide de rugzak die hij de hele tijd al droeg naar me toe. De rugzak was best wel zwaar. 'Wat zit er in?' 'Schoolboeken' Fabian grijnsde triomfantelijk. Je gaat straks naar binnen met de rugzak zodat iedereen denkt dat je een doodnormale scholier bent. Vervolgens loop je naar de afdeling waar de ipads staan uitgestald. Doe gewoon rustig en bestudeer de ipads grondig, en kijk vooral naar de duurdere. In de rugzak zit een dubbele bodem gebouwd en zodra je de kans krijgt moet je hem in de rugzak doen. 'Enn.. Het alarm dan?' Ik voelde het zweet van mijn voorhoofd druppelen maar ik probeerde rustig over te komen. 'Daar hoef je je niet druk over te maken want de tas is alarmbestendig gemaakt.' Nonchalant leunde Fabian tegen de met graffity besmeurde muur. 'Succes.' Zei hij. En toen sloeg hij zijn armen over elkaar en liet hij mij met benauwd zweet het gebouw binnen gaan.. Als ik eerlijk moest zijn.. Ik vond het doodeng. Mijn knieen knikten en het zweet parelde over mijn rug en voorhoofd. Zo normaal mogelijk liep ik het gebouw binnen. Ik keek om me heen. Twee stevige mannen van de beveiliging liepen te praten in een apparaat. Ze leken geen oog voor hem te hebben, maar het idee dat hier beveiliging rondliep deed hem nog meer zweten. 'He, gaat het wel?' Een oudere dame in scootmobiel keek me meelevend aan. 'Eh jaa.. Ik Ehm heb net hard gesport op school en heb het daar nog warm van.' Het vrouwtje keek me met priemende ogen aan.' 'Ik geloof er niks van.' Het vrouwtje trok haar neus op en reed weg in haar wagentje. 'Oeii..' Me toch maar proberen relaxter te gedragen. Met slappe knieen liep ik zo relaxt mogelijk verder de gangen van de winkel door. Laptops, computers, tv-schermen en ja eindelijk daar was de afdeling van de ipads. Ik bestudeerde de ipads 1 voor 1 en bekeek de prijzen. Ik hield de duurste in mijn hand. Oke, hoe kreeg ik ooit ongezien dat apperaat in de tas? Ik zette de tas op de grond en keek om me heen. Het was niet zo heel druk op deze afdeling, maar niemand leek hem in de gaten te hebben. In een snelle beweging maakte ik de tas open en deed hem in de dubbele bodem. Opgelucht ritste ik de tas dicht. Ik keek weer om me heen. Gelukkig had niemand me in de gaten. De zenuwen maakten hem echt helemaal gek, hij hoefde nu alleen maar heel rustig de winkel uit te lopen en dan was de klus geklaart! Het was hem bijna gelukt! Een stuk zelfverzekerder liep ik naar de uitgang. Ik wilde de uitgang uitlopen todat opeens iemand met een kruk voor mijn hoofd begon te zwaaien. 'He, jij daar! Wacht even' Een hoge skrille stem deed hem verstijven. Het vrouwtje in de scootmobiel had hem door gehad. 'Shit happens' De moed zonk hem in de schoenen en de mensen bleven nieuwschierig om hem heen staan om te zien wat er gebeurde..

Lieve lezers.. laat alsjeblieft weten of het een leuk verhaal is om te lezen want dan weet ik of ik verder moet schrijven een stem en reactie is altijd welkom ;D xxx