Autist

Langzaam opende ik mijn ogen. Het was donker en ik kon niets zien. Een pijnscheut trok door mijn borst. Ik voelde met mijn hand over de wond, maar dat was alleen maar pijnlijker. Ik merkte dat ik nog steeds op de grond lag in mijn ouders slaapkamer. Ik probeerde mijn gedachten op een rijtje te zetten, maar het bleef 1 grote chaos. "Aaaauww" Een verschrikkelijke pijn bij mijn borst, toen ik probeerde op te staan. Hoe moet dit nou verder? Hij kon toch hier niet blijven liggen. Straks zou hij hier nog doodgaan! Paniek ontstond in mijn hoofd, en na nog een poging kwam ik overeind. Ik greep naar het bed om steun te zoeken, en strompelde toen de slaapkamer uit. Nergens een spoor van zijn vader of moeder te bekennen. In de badmaker maakte ik mijn wond schoon en wikkelde er verband omheen. Dit was iets waar ik allang ervaren mee was geworden.

Met veel lawaai werd er beneden een deur opengeslagen. 'YEREMIEEEEE, JE BENT EEN MOORDENAAAAAR!!' Geschrokken luisterde ik naar de schreeuwende stem van mijn vader die zich een verdieping lager bevond. In een opwelling draaide ik de deur van de badkamer op slot en ging liggen als een dood mens op de grond. Voetstappen op de trap, Openslaande deuren en uiteindelijk geroffel en gebonk op de badkamerdeur. 'DOE OPEN! IK WEET DAT JE HIER BENT, IK MAAK JE AF!' Verstijft van angst lag ik op de grond. Shit, wat moet ik nu? 'YEREMIE, DOE OPEN!' De badkamerdeur maakte krakende geluiden. Mijn blik rust op het raam. Dat was de enigste uitweg die ik kon nemen, behendig opende ik het raam en liet me voorzichtig zakken op het dak van de garage. Pijn in mijn borst. Maar ik negeerde het. Hoe moest ik van dit dak afkomen? Mijn blik viel op de tuin van de buren, Als ik een grote sprong zou nemen, zou ik landen in hun zwembad. Dan zou ik voorgoed onderwater blijven en dan was ik dood. Einde van alle ellende. Toch koos ik voor de regenpijp. Voorzichtig liet ik me langs de regenpijp zakken en stond toen in het steegje naast ons huis. Het was er donker en niemand te zien. Ik liep het steegje uit, naar het speelpleintje verderop in de straat. Daar liet ik me zakken in een betonnen speelbuis voor kleine kinderen. Het was er donker, koud en het stonk er naar pis. Maar alsnog was dit 10x beter dan thuis.