Üniversite 2ye gidiyordum. Üniversite hayatımın en güzel geçtiği dönemdi. Arkadaş çevrem fazla yoktu. Sevdiğim bir çocuk vardı ama o başka kızlarla ilgileniyordu. Sürekli arkadaş arayışındaydım.Bir gün yine yalnız başıma yemekhaneye gittim.
Yalnız başıma otururken yanıma biri geldi "oturabilir miyim?" dedi. Bende kafamı sallayarak oturabilirsin, dedim. Gözleriyle beni süzüyordu. "adın ne?" dedi. Bende kısık sesle "Neriman" dedim. Gözleri sütlü kahve, yeni tıraş olmuş, iyi giyinimli biriydi. Nasıl oldu anlamadım. Arkadaş olduk. Ve her teneffüs gezmeye başladık. Bana sürekli iltifat ediyordu. Onu arkadaş olarak görüyordum. İçimde ona karşı hissettiğim en ufak bir his dahi yoktu.
