Vicdan azabimi yoksa askmi?

Vicdan azabi 4 bolum.

Vicdan azabi 4 bolum.

Bir kac saat sonra Reyhani normal odaya alirlar. Fakat henuz uyanmamisdi. Arkadaslarida disarida, kapinin onunde beklemekdeydiler.

Fahriye: Haluk abi isterseniz siz eve gidin Denizde evde yalniz. Biz zaten burdayiz. Bir haber olursa sizi arariz.

Seda: Aynenya. Siz gidin biz burdayiz zaten.

Haluk: Aslinda hic icime sinmiyor, ama kantinede gitmem lazim.

Mazhar: Iyi o zaman. Haluk abi, sen git ben burdayim.

Seda: Neden acaba?

Mazhar: Reyhan uyandiginda burda olmak istiyorum. Oldumu?

Seda: Duyanda 40 yillik arkadas ve ya........sanicak.

Mazhar: Anlamadim. Ne demek istedin sen?

Seda: Anladin sen ne demek istediyimi. Buranin tadi kacdi. Ben kantine gidiyorum.

Fahriye: Iyi siz gidin. Biz burda bekleriz. Der ve Sedayla Haluk abi giderler.

Mazhar: Sende Sedayla ayni fikirdemisin? Gerci ben kendim bile onunla ayni fikirdeyken, neden sana soruyorsam? Cevap zaten belli.

Fahriye: Mazhar kardes, simdi soyle bir durum varki, bende en az senin kadar sucluluk hiss ediyorum. Kafamizi sisirse bile evden gitmemeliydik. Sedayla ben olsaydim evde, firinin bozuk oldugunu soylerdik. Daha sabah bozuldugu icin Rehonun haberi yokdu. Eve geldiyindede konusmasiyla bizde kafa birakmadigi icin soylemeyi unutduk.

Mazhar: Ne anlatiyorduki, kafa kalmadi sizde?

Fahriye: Seni!

Mazhar: Benimi? Nasilya?!

Fahriye: Ove-ove bitiremedi. Der gulerek. Nerdeyse, eline gecirse, seni bir kasik suda bogacak gibiydi.

Mazhar: Anladim. Aynisini bende yapdigim icin Haluk abiyle Deniz bir geceligine otele gitdiler.

Fahriye: Anlasildi. Ama benim anlamadigim, sizin derdiniz ne? Niye bir-birinize karsi boyle davraniyorsunuzki?

Mazhar: Bir bilsem, neden boyle oldugunu. Ama boyle devam etmemesi icin elimden geleni yapicam.

Fahriye Hic fena olmaz bence.

3 saat sonra.

Aksam olmusdu nerdeyse. Reyhan hala uyanmamisdi, ama uyanmak uzereydi.Kizlar ve Mazharsa kolidorda bekliyorlardi. Kizlar kendi aralarinda konusurlar.

Fahriye: Ya simdi Reyhan normal odaya gecdiya....

Seda: Eee...

Fahriye: Reyhan uyanmadan eve gidip onun icin bir kac parca esya getirseydik.

Seda : Iyi fikir. Bende ustumu deyistiririm. Tum gunu bu ayakibilarla dolanmakdan ayaklarim kopdu.

Fahriye: Iyi o zaman. Bir an once gidip geliriz.

Seda: Ya biz gelmeden uyanirsa?

Mazhar: Ben burdayim.

Seda: Olmasanda olur. Bir sey fark etmez. Hadi gidelim Fahriye. Der ve giderler. Mazharda bir az oturdukdan sonra Reyhanin odasina gider ve orda beklemeye karar verir. Uyandiginda orda olmak ister. Bir az oyle oturdukdan sonra uyu kalir . O oyle uyurkende Reyhan yavas-yavas uyanir.

Reyhan: Of basim!!! Sanki aylarca uyumus gibiyim. Gozlerimi acicak takatim yok. Ayrica ben nerdeyimya? Sorarak etrafa bakanir. Hastane odasinda oldugunu anlamasi fazla surmez neyseki. Hastanede oldugunu anladikdan hemen sonrada Mazharin sandalyede uyuya kaldigini gorur. Ilk once hic bir sey anlamaz.