Vicdan azabimi yoksa askmi?

Vicdan azabi 5 bolum.

Vicdan azabi 5 bolum.

Reyhan: Bu seferde sudan bogularak olmek istemediyim icin ola bilirmi acaba?

Mazhar:........

Reyhan: Boyle susarsin isde.

Mazhar: Reyhan bu bir az fazla olmuyormu sence? Ben niye seni oldurmek isteyimki? Ben sana ne sordum, sen ne cevap verdin? Konu bir bardak sudan nerelere geldi?

Reyhan: Fazlami? Peki benim su an burda olmama ne diyorsun? Fazla diyilmi yoksa? Neden susuyorsun? Sordugum soru isine gelmedimi yoksa?

Mazhar: Reyhan ben oyle demek istemedim. Sen yalnis anladin.

Reyhan: Tabi kesin oyledir. Kesin ben yalnis anladim. Sen kendi basinin caresine bakarsin, ne halin varsa gor diyip gidende kesin senin klonun ve ya ikizindirde, ben yalnis anladim. Onu sen sanip yardim istedim. Hay istemez olaydim. Ama yapdik bir hata. Sende kusuruma bakma.

Mazhar: Reyhan, lutfen oyle konusma. Zaten cok pismanim.

Reyhan: Bundan bana ne? Pisman olmanla zamani geri ala bilirmisin? Alamazsin tabikide. Bu yuzden bos ve anlamsiz laflarinla kafami sisirmeyi kes ve defol git burdan empati ve yardim yoksunu insan!

Mazhar: Ama Reyhan.....

Reyhan: Sana defol dedim! Yuzunu bile gormek istemiyorum.

Mazhar: Ya tamam, gidiyorum isde. Sen bagirip kendini yorma yeterki. Diyerek odadan cikar ve sinirlice kendi- kendine konusmaya baslar.

Mazhar: Ya ben ne dedimki simdi? Sadece ozur dilemeye calisdim. Yardim etmek istedim. Sucmu yani? Bide avazi cikdigi kadar bagiriyor. Ama ben ilk tanisdigimizda anlamisdim onun kavqaci biri oldugunu. Bir kalkip dovmedigi kaldi ya.

Mazharin ic sesi: Insafya! Hem suclusun hem guclu.

Mazhar: Iyide ben demin yardim etmek istedim sadece.

Mazharin ic sesi: Zamaninda qurur yapmayip yardim etseydin, simdi yardim etmek istemene gerek kalmazdi bile. Islerin buraya varmasindaki tek suclu sensin. Der ic sesi ve bu soyledikleri bir tokat misali Mazhari kendine getirir.

Mazhar: Oyle malesef.. Tek suclu benim. Zaten demin bana ne oldu bilmiyorum. Kendimi kapdirmisim qaliba. Yani Reyhan oyle bagirinca , bendede ister istemez didisme ve ya kavqa etme istegi uyaniyor. Bu elimde olan bir sey diyil. Kediyle kopek misali. Sanki normalde oyle olmasi gerekmis gibi geliyor ve hemen kavqa etmeye basliyoruz.

Mazharin ic ses: Ben farkindayim. Normalde oylede....fakat su an icinde bulundugunuz durumun normal bir yani yok. Madem yapdin bir esseklik, cezasini cekmeyide bileceksin. Kiz bu saatden sonra ne dese yeridir. Cunki sonuna kadar hakli.

Mazhar: Biliyorum hakli oldugunu. Ama qaliba icim aciyor o oyle konusunca. Zaten nefret ediyorduk bir- birimizden....Yani qaliba nefret ediyorduk, simdiyse hepden nefret edicek benden.

Mazharin ic sesi: Evet edicek. Ama bunun uzun surmesini istemiyorsansa, onun guvenini kazanmaya calismalisin. Tabi bunun hic kolay olmayacaginida bilmeni isterim.

Mazhar: Biliyorum zaten. Ben en iyisi gidip kizlari arayip haber vereyim. Diyerek bahceye cikip kizlari arar.

O sirada Reyhanin odasinda.

Reyhan: Ya bide fazla oluyorsun diyorya. Ben yalnis anlamismisim. Aptalimya .... Neyini yalnis anladimki? Bildiyin, ne halin varsa gor diyerek gitdin. Madem cekip gidicekdin, neden geldin? Hic gelmeseydinya. Otursaydin evinde. Ayrica nasil gide bildiyini anlayamiyorum. Mesela ben olsam gidemezdim. Yani seni tanimasam bile gidemezdim. Icime sinmezdi. Senin nasil icine sindiki? Belkide terapide dedigin gibi fazla qicik ve igrenc buldugun icin gitdin. Gerci bende seni oyle biliyorum, ama yinede icime sinmezdi birakip gitmek. Ofya? Niye boyle oldu ya?