Günlerden pazartesi.. Sabah 6'da uyanıp süslenmeye başladım bile. Oysa ki okulum 8.50'deydi. Ama ben bugün sabah 8'de okuldaydım okulda kimse yokken.. Saat 8,8.15,8.30 hala gelmediiii!! Hemen telaşa kapılıp aradım. "Hayatımm" diye telefonu açınca kendimi kaybettimm. "Günaydın naber hayatım?" "İyiyim Kaan sen?" Dedim. Kaan dememe biraz bozulmuş olmalı ki "İyiyim Özge" diye tersledi. "Kusura bakma canım alışamadım" Dediğimde terslemeyi bıraktı ve "Peki tamam aşkımm" dedi. Yaaaa bana aşkım dedi inanamıyorumm!! Ben tam konuşucaktım ki boynumda bir nefes hissettim. İlk korktum daha sonra belime sarılan ellerle "Oha be sen kimsin?" Diye tersleyip geri dönmem bir oldu. Ya salak kafam benim bir sevgilim var bunlara alışmalıyımm!! "Benim hayatımm korkma" dedi. "Korkuttun canımm" diyerek sarıldım ona. Kokusu yine beni benden alan kokusu... Sımsıkı sarıldıktan sonra yüzüne bakıp "Hadi gidelim" dedim. Biranda benim elimden tuttu ve "Bizim sınıfa gel oturalım sonra gidersin" dedi. Ben dediklerine kafa salladım ve gözlerim ellerimize gitti. Elimi tuttu ya. İnsanın inanası gelmiyordu...
