Bir mesaj geldi. Gelen mesajda "Günaydın sevgilim" yazıyordu. Ah ah kızamıyo ki insan.. Sıkı bir mesajlaşmadan sonra okula gittik ve orda buluştuk. Konuştuk konuştuk ve sonra öyle ya da böyle kavga edicek bir şey bulduk!! Bana bağırmasına karşın "İstersen bitirelim sen o o***puya git bende senin deyiminle o pisliğe (o***pu Defne 😒😡 pislikte Tolga)!!" Diye ona bağırdım ve işte ikimiz de aynı anda "Bitti..!!" 😞😞😞... Artık ne ben onun ne de o benim değildi.. Canımın acısı dışında hiçbir şey hissetmiyordum. Sadece sınıfa gittim ve ağladım. Ağlamamla bütün sınıf başıma toplandı. "Noldu?" "Noldu?" Diye soranları gönderip yanıma bir tek en yakın arkadaşlarımı aldım. Ve herşeyi anlattım benimle birlikte üzülen arkadaşlarımla sarıldık. Biraz da omuzlarında ağladım.. Tenefüste beni zorla dışarı çıkarıp hava aldırttılar. İşte canımı acıtanı gördüm. Gözleri şişmiş kocaman olmuştu. O da benim gibi ağlamıştı. Gözlerimin içine baktı. Sarılmamak için kendimi zor tuttum. Gözlerim doldu. Şimdi ben canımın yanmasına mı ağlasaydım yoksa canımı yakanın canım olduğuna mı? İşte en çok koyan da acıtan da buydu...
