Basimin altindaki ses. Allahim sanki ölüm. Aklimdan her sabah gecen o kelime. Bıktım. Her sabah aynii heycan, ayni uykusuzluk, ayni sacmalik, ayni okul,ayni insan......
Gec kalmis olmaliyim ki kolidor bombostu. Kosmam gerekiyordu belki ama acele isi sevmiyordum. Sinifa girdigim de ne mutlu ki yok yazilmamistim. Kafam cok dalgindi ne yapicagimi bilmiyor gibiydim. Tenefuste kulakligimi takip, masaya koydum basimi. O mutluluk sesleri beni sinir ediyordu. YILDIZ TİLBE onun en sevdigi sanatci. SENSIZ KAHROLMUSUm.
O ara tam da mesaj gelmisti
Anıl
"Hemen asagi gell"
Korkmustum bir sey oldu sanip hizlica siniftan ciktim elimde telefonla mesaj yaziyordum anila ne oldu diyeki. Karsidan gelen biri bildiginiz gibi öküzzz gibi carpmisti. Soylenmistim tabi. Kafami kaldirmamla susmam bir oldu. Saniyeler icinde gozlerim doldu, bogazim dugumlendi, ellerim bu tuttu, tum vucudum titremeye basladi. Sanki nefesim kesiliyordu. Pardon dedi gulerek. Sanki daha once hic tanimiyormus gibi. Tam onun gozlerinde kaybolurken. Ogretmen geldi telefonumu aldi.
Ogr: yolda yururken kullanmayin bari ya
Cagri: vermeyin hocam telefonunu. O cok kullanir sanal alemi.
Telefonumu vermese bile umrumda degildi hemen kendime gelip asagi inmem lazimdi. Telefonu alip asagi indim. Anılı buldum. Ne oldugunu sordum.
-oylesine cagirdim ya. Siniftan hic cikmiyorsun. Biraz sosyal ol.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İLK AŞK
RomansaBir pazar sabahıydı. Daha dogrusu en sevdigin sabahti. Pazar sabahlari huzur verirdi bana ama bir yandan endişelendirir sinir ederdi. Cunku ertesi gun malesef ki okul vardi. Okuldan nefret etmiyorum aslinda. Seviyorum. Ama okudugum okuldaki herkesin...
