Dokunamamak bazen o kadar çok acıtır ki. Sevip uzaktan izlemek gülüsünü, ağlayısını bir bir aklınıza kazımışken bir kez bile yakından görememek. O baskasına gülerken bakmaya doyamamak o hep gülsün isteriz artık o kadar yer etmiştir ki beynimizde gülüşü, gülerken görmediğıniz zaman bir eksiklik olur. Gerçeği olmasada fotoğraflarına bakıp iyi hissederiz onun ise ruhu bile duymaz. Ama biz onun ruhu bile duymasa engellere karşı sevmeyi oyle bi öğrenmişiz ki artık bize her şey kolay geliyor tek tek engelleri basamak gibi bir adım geride bırakıyoruz ama bazen kendime kızmıyor da değilim beni sevmeyeni neden ben seviyorum diye ama sonra boşveriyorum nede olsa aşk gelip gecici sevda ise kalıcıdır.
Biraz ordan oraya atlamış gibi oldu ama kusura bakmayın yorumlarınız benim icin cok onemli..
☆ doldurmayı unutmayın★
