İnsan derdine kadar koyarmış rakıyı yoksa anılarınız bir duble rakının ağzında küçük küçü göz yaşları bırakın masanın bir kenarına. KORAY AVCI
Bazen avazın çıktığı kadar bağırmak ağlamak istersin ama ağlayamazsın hep sessizsindir. Annen vardır yanında, sınavdasındır, uyuyanlar vardır yanında o yüzden hep avazın çıktıgı kadar sessizce ağlarsın. Öyle ya mutluluğu yaşayamayız. Güleriz ama hiç kimse bilmez icimizdeki fırtınalar kaç ülkeyi yakar döker. Önemli yapanda bu ya. Avazın çıktığı kadar bağırmak yerine avazın çıktıgı kadar susmak. Sustuğumuz için bizi aşagılarlar ama hesap edemezler ne zaman bir bomba gibi patlayacagımızı pek bir şey sinirlendirmez aslında bizi sinirlendiremez çünkü biz sabretmeyi, zamanı gelince affetmeyi, zamanı gelince özür dilemeyi, zamanı gelince üzülmeyi, zamanı gelmesede gerçekten mutlu olmayı. Her neyse her insan mutlu görünebilir ama değildir. Bağımıyodur ama bir bağırsa ortalıği yıkacak durumdadır, ağlamıyordur ama bir aglasa bütün şehri sele boğabilecek durumdadır. Bünyeler mutluluğa alışık değildir bile tam mutlu dersiniz bir bakarsınız ağlar komik gelebilir ama bilenler bilir gerçektende öyledir. Ağlamak bize gülmekten daha iyi gelir. Şarkı dinlerken, kitap okurken, hiç beklenmedik bir anda sessizce ağlarız. Bazen salak sacma şeyler yapar güleriz ama acı hep bi tarafımızdadır. Hani çabuk sinirlenmeyiz dedim ya bazen de bir sinirleniriz ortalığı kasıp kavururuz o anda gözümüz bir tek sinirlendimiz şeyi görürüz. Biz mutlu olmayı beceremeyen insanlar neden böyleyiz bilinmez ama herşey geçicidir hayat gibi.
-SON-
Yeni bölüm umarım begenmişsinizdir. Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın. Bölümlerde aralarda kopukluk olabiliyor oradan oraya atlı yorum kusura bakmayın...
