"Ήταν πολύ ωραία απόψε " μουρμουριζει και χαμογελω
"Ναι όντως ήταν "κοκκινιζω λίγο στην ανάμνηση μας να φιλιωμαστε στο μέρος που ουσιαστικά ξεκίνησε ή βεντέτα
Πατάει τα κουμπιά του ασανσέρ και εκείνο ξεκινάει
" Μάγια τι συμβαίνει με εμάς ;" Ρωτάει και πραγματικά έχω ξαφνιαστει
Δεν ξερω τι συμβαίνει ούτε τι είμαστε
Νομίζω πως πρέπει να δώσει και αυτός την συγκατάθεση του
Εννοώ εκείνος με φίλησε
Όχι ότι δεν το ήθελα
Αυτό σημαίνει ότι το ήθελα όμως ;
Ανάθεμα εννοειτε πως το ήθελα!
"Αμμ..Λοιπόν δεν..δεν ξερω Μάνο " τριβω τα δάκτυλα μου και το κοιτάζω
Παρατηρεί το πρόσωπο μου και τα πάντα πάνω μου αλλά δεν μιλάει θέλει να πει κάτι αλλά δεν το κανει
"Μάνο δεν γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον σε ,ξέρεις , προσωπικό επίπεδο απλά θα ήθελα να κρατήσουμε επαφή " λέω και γελάει πικρά
Σκατά !
Ασφαλώς και δεν μπορουμε να κρατήσουμε επαφή είμαστε απόγονοι από οικογένειες με έχθρα
"Κρυφά " ψιθυρίζει και η πόρτα του ασανσέρ ανοιγει
Βγαινω έξω και αυτός το ίδιος
Χωνει τα δάκτυλα μου στα μαλλιά του και προχωράει δίπλα μου
Φτανω στην πόρτα και με σταματάει
"Μάγια" γυριζω να τον κοιτάξω και έρχομαι αντιμέτωπη με τα χείλια του
Η ανάσα του είναι τοσο δροσερή και βαριά
Ανασαινω και εγώ βαριά και το ξερω
Επιτέλους η στιγμή που περιμέναμε και οι δύο ήρθε και ξανά καλωσορισα τα χείλια του αρκετά θερμά
"Ιιιιιιιιιιιιιι φασωθηκατε δύο φορές " λέει η Ανθή και δείχνει τον αριθμό δύο με τα δάκτυλα της
Γελαω και απαντώ όταν ηρεμω
"Αχουυυ στο έχω πει 4 φορές " λέω ακι έχω με τον ίδιο τρόπο που έκανε και εκείνη και δείχνει το 4 με τα δάκτυλα μου
Αφου τα αναλυσαμε όλα για σήμερα είμαστε ξαπλωμενες στο κρεβάτι της Ανθης και κοιταζουμε το ταβάνι
Έχω πάρει το χέρι της και κάνω κύκλους και εκείνη παραπονιέται ότι γαργαλιεται
"Λες να έχουμε περάσει ;" την ρωταω σοβαρή
YOU ARE READING
It' always been you
RomanceΤώρα όλα είναι δύσκολα Τώρα που το δεξί του χέρι περνάει κατα μήκος των μακριών μαλλιών μου Τώρα που τον χρειάζομαι Τώρα που φοβαμαι Τώρα που τον αγαπώ Τώρα που όλα μοιάζουν να ξεκινούν όμως τελειώνουν Τώρα που έχουμε πάρει έναν δρόμο αβαστακτο
