It' always been you

Κεφάλαιο 21ο

ΜΑΝΟΣ
2ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ

Την παρατηρώ. Ή πλάτη της ακουμπά το καναπέ και κοιτάζει το κινητό της. Σηκώνει τα πυκνά της βλέφαρα και με κοιτάζει. Ο χώρος στενεύει και το οξυγόνο μου τελειώνει. Την αγαπώ

"Είναι νωρίς μην βιαζεσαι"

Το υποσυνείδητο μου με προειδοποιεί. Την αγαπώ. Μου χαμογελάει. Φέρνω στο πλάι το κεφαλι μου. Της χαμογελάω. Τα βλέφαρα της κλείνουν πάλι στο κινητό. Αναπνέω ξανά.

Ειναι διαφορετική. Είναι μοναδική. Είναι δική μου. Είναι το άτομο που δεν έπρεπε ποτέ να ερωτευτω

ΜΑΓΙΑ

Με κοιτάζει. Κάθεται απέναντι μου και με παρατηρεί. Μιλάω με τον αδελφό μου και αυτός συνεχίζει να με τρώει με τα μάτια του. "Να τον προσεχείς " μου στέλνει ο Νίκος. "Θα το κάνω". Τον αγαπώ, αγαπώ τον Μάνο Δαριυγιαννακη. Τον κοιτάζει. Μου χαμογελάει. Θέλω να φωνάξω Σ'αγαπω αλλά ο εγωισμός μου υπερτερεί

Δεν θέλω να είμαι αυτό το κοριτσάκι που εξαρτάται από τον άντρα. Δεν θέλω να είμαι ένα αδυναμο πλάσμα. Δεν θέλω να καταλάβει ότι είμαι κάποια αλλη.

Θέλω να του δειχνω το ποσό ικανή είμαι. Θέλω να ξέρει ότι αν με θεωρεί δεδομένη δεν θα με έχει. Πρέπει να ξέρει οτι και εμένα μετράει ο λόγος μου. Θέλω να με γνωρίζει όσο δεν με γνώρισε κανείς και αυτό αρχίζει να συμβαίνει

" Σ'αγαπω " ξεπνοα η φωνή του αντηχεί στο σαλόνι

Τα πάντα γύρω μου έρχονται με φορά κοντά μου. Ο αέρας χάνεται. Κρύος ιδρωτας λούζει το κορμί μου

Τον κοιτάζω με μάτια που καίνε

Τι ακριβώς πρέπει να απαντήσω

"Μην με κανείς να φαινομαι μαλάκας μιλά μου " λέει δυνατά και τρίβει το πρόσωπο του με τα χέρια του

Το γράμμα Δ καρφώνεται στην γλώσσα μου

"Δ-δ-δ-δεν ξερω"

"Όχι" τσιριζω

"Όχι Όχι μην το λες αυτό" φωνάζω σαν τρελή και σηκωνομαι με φορά πάνω

Κάνω βόλτες στο χώρο που βρισκόμαστε

"Μάνο όχι όχι όχι " λέω έντρομη.

Σηκώνεται με φορά πάνω και έρχεται σε εμένα

"Μάγια ηρέμησε " φωνάζει και πιάνει τους καρπούς μου

Τα χέρια του πιάνουν με δύναμη τα μαγουλα μου και τα χέρια μου σφίγγουν τους καρπούς του

"Ηρέμησε" ψιθυρίζει

Κουναω καταφατικά το κεφάλι μου και κλεινω τα μάτια μου

Ή ανάσα μου κόβεται όταν η γλώσσα του συναντά απροκάλυπτα την δική μου

"Μην με απορρίπτεις " ανασαίνει
Παίρνει τα χείλια του μακριά

"Σε παρακαλώ" ψιθυρίζει

Κουναω το κεφάλι μου ξανά

"Μιλα μου " λέει και χαϊδεύει τα μαγουλα μου με τους αντίχειρες του

"Δεν ξερω τι πρέπει να σου πω " ειλικρινα απαντώ και σκυβω τι κεφάλι μου

"Τι νιώθεις για εμένα" λέει σαν να είναι αυτονόητη η απάντηση του

Είναι αλλά όχι για εμένα

"Νομίζω ειμαι ερωτευμένη μαζί μου "