It' always been you

Κεφάλαιο 40ο

1ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ

"Δεν γίνεται να τον φέρεις μαζί σου Μάγια " λέει η Μαρίνα

"Γιαντα προτιμάς τον Σωτήρη;" λέω με εκνευρισμό

"Προτιμώ να έχω την ζωή μου " λέει και αυτη με τον ίδιο τόνο και αναστεναζει

"Ελα ρε ξαδέλφη " λέω με νάζι

"Αν τον γνωρίσουν σε έφαγα " λέει και επιτέλους μου επιτρέπει να τον πάρω μαζί μου

''Στο υποσχομαι πως δεν θα συμβει πραμα'' λεω και της φιλαωτο χερι και γελαει

''Ελα σαλιαρα, χασου'' λεει γελωντας

''Μαρινα;'' την ζηταω και γυριζει το κεφαλι της για να με κοιταζει καλυτερα

''Μιλα''λεει επιτακτικα

''Θα τον ρωτησω αν θελει να ερθει;''ρωταω χαζα

''Ου θα του πεις ελα μωρο μου να κανουμε παιδια''λεει μεταξυ σοβαρου και αστειου

''Γελαω με την παρτη σου μικρο Σαριγιαννιδακι''λεει εκφραστικα τονιζοντας ολες τις λεξεις

''Ελα πες ρε Μαρινα'' λεω γελωντας

''Θα του πεις 'Μανωλιο ' ''λεει και σταματαει αφου βλεπει την αηδιασμενη εκφραση που εκανα με το ονομα του

''Αμα τον πω Μανωλιο θα σηκωθει και θα φυγει''λεω και γελαει

''Καλα ντε, θα του πεις Μανο θελω να με συνοδευσεις στο γαμο της ξαδελφης μου, ουτως ή αλλως το μεγαλο γλεντι θα γινει πιο μετα τωρα εχουμε σχετικα λιγα ατομα '' με συμβουλευει και γνεφω καταφατικα στην προταση της

''Εγινε'' λεω και της στελνω ενα φιλι και εκεινη σουφρωνει την μυτη της απο χαρα

''Μαγια εισαι τρελη;'' φωναζει και νιωθω τα ματια μου να πνιγονται σε μια ,αφανή για τον Μανο, λιμνη απο δακρυα

''Δεν χρειαζετε να φωναζεις σε ακουω''λεω ψυχρα και ειρωνικα σε αντιθεση με την σπαρακτικη καταρρευση του εσωτερικου μου εαυτου

Ρουθυνιαζει έντονα για να καλμάρει τον θυμό του και κλείνει τα μάτια του για λιγο

"Σ'αγαπαω πολύ" λέει πολύ πιο ηρεμα από πριν

"Και είμαι περήφανος που θες να σε συνοδεύω σε κάποιο γεγονός ή ακόμα και σε μία βόλτα " λέει ακόμα πιο ηρεμα

Τα λόγια του χτυπούν το ευαίσθητο σημείο μου και λυγίζω λιγο το κεφάλι μου προς τα αριστερά