Son günlerde okulda sürekli Rüzgarla karşılaşıyorum. Yanına gidip karamsarlığının sebebini sormak istiyorum ama bir şey tutuyor beni. Dur diyor o tek başına mutlu, seviyor yalnız olmayı bölme yalnızlığıyla olan eşsiz dostluğunu... İçimdeki bu hissi bastırarak bir hışımla kalkıyorum yerimden. Rüzgar'ın oturduğu masaya doğru ürkek bir şekilde ilerliyorum. Yanına geldiğimde kısık bir sesle soruyorum:
" Oturabilir miyim "
" Tabi "
" Neden sürekli böylesin "
" Böylesin derken "
" Yani hep neden tek başınasın, yüzünü gülerken neden hiç görmüyorum "
" Sevmem pek bura da kilerini bana göre değiller"
" Peki hiç arkadaş istemez misin yalnızlık zordur "
" Bilmem kafama uygun birileri varsa neden olmasın"
" Ama ben sana kendimi tanıtmayı unuttum. Nehir ben."
" Ben de Rüzgar."
" Tanıştığımıza memnun oldum Rüzgar. Neyse benim gitmem lazım." Masadan kalkarken saf bir gülümseme var yüzümde sırıtıyorum resmen neden bu kadar mutluyum. İçimde ki bu sersemlemeye bir anlam veremiyorum. Ama sadece Rüzgarın yemyeşil gözlerine dalışımı hatırlıyorum.
Hafif bir gülümsemeyle sınıfa girerken Yeşimle omuzlarımız çarpıyor. Kasten yapmayacağını düşünüyorum ilk ama arkama baktığımda Yeşimin acımasız gülüşüyle karşılaşıyorum yüzüm birden bire düşüyor .Ama yinede umursamaz bir tavırla arkamı dönüp Yağmurun yanına oturuyorum.
" Nerelerdeydin."
" Kantin deydim Rüzgarla tanıştım."
"İyi madem ders başlayacak şimdi gel otur. Daha sonra seni gizli yerime götüreceğim. Benden başkası bilmez orayı kimseye de söylemem kıymetini bil yani ." Gülüşüyoruz birlikte. Şu ana kadar edindiğim en tatlı arkadaş o. Onunla zaman geçtikçe daha iyi anlaşacağımı düşünüyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZÜPPE SEVGİLİM
Ficção AdolescenteŞu son haftalarda hayatım çok değişti yeni bir okul yeni insanlar ve belkide yeni dostluklar. Babamla İzmir de yaşıyorduk. Babam avukat ve işleri yüzünden İstanbul'a taşınmamız gerekiyor. İzmir'i bırakmak çok zor benim için. İzmir benim hayatımın ço...
