1.BÖLÜM

102 5 11
                                    

Arkadaşlar kitaba başlıyorum inşallah beğenirsiniz..keyifli okumalar... (voteleri unutmayın lütfeen!!)

Acele etmeliydim kimseye yakalanmamalıydım.Eğer babamın adamları kaçtığımı duyarsa beni bulmak için anında harekete geçerlerdi.Babamı aslında çok seviyodum taki son yaptığı şeye kadar.Beni sadece bir işi için istemediğim bir adamla evlendirecekti.Düşüne biliyor musunuz yaa istemediğim bir adamla evlenecektim.Ama hayır buna hiçbir şey olmamış gibi göz yumamazdım.Bu güne kadar ya babamın istediği ama olmadığı erkek çocuğu gibi ya da annemin süslü ve gösterişli prensesler gibi davete götürdüğü prensesi olmuştum ama hiçbir zaman kendim olamamıştım.Ama şimdi artık ne babamın nede annemin kızı olmayacaktım.Artık Derin Korkmaz gibi yaşayacaktım.Babam bana tekvando veya gerekli olan dövüş sporları dersi aldırmıştı.Bu yüzden her halükarda kendimi koruyabilirdim.Sırt çantamın içine gerekli olabileceğini düşündüğüm şeyleri koydum ve sırtıma geçirdim.Daha sonra yavaş adımlarla kapımı araladım.Gece yarısı olduğundan herkes uyuyordu.Buda benim işime gelirdi tabiki.Sessizce koridordan ilerledim ve merdivenlerin başından aşağıya şöyle bir göz attım.Kapıya iki korumacı dikmişti babam.Ama bunları alt etmek o kadar da zor olmayacaktı.Bir planım vardı.Merdivenlerden sessizce aşağıya indim.Korumacıların yanına kadar geldim ve durdum bunlar sonuçta bizim 14 senelik çalışanlarımızdı.Onlara zarar vererek çıkmayacaktım.Sadece ufak bir oyun oynayacaktım. Belki de bir daha hiç bu eve geri dönemezdim.Korumacılardan biri söze girdi.
-Birşeymi istediniz efendim?
-Ha yok bence siz çok yoruldunuz, geçin içeri biraz oturup dinlenin.
-yok efendim biz ne olur ne olmaz görevimizin başında duralım.
-olurmu öyle şey kırk yıldır çalışıyorsunuzda bir şey olmuyor. Bugün mü olacak? Hem zaten ben de biraz bahçeye çıkacaktım, bir şey olursa ben hallederim.
-Peki tamam o zaman teşekkürler.
-Rica ederim Mustafa ne demek hadi siz geçin.
Onlar içeri geçip koltuklara oturdukarında bende eve şöyle bir göz atıp bahçeye çıktım.Hızlı adımlarla dış kapıya doğru ilerledim kapıyı açtım ve dışarı çıktım.Karşımda benim arabam dahil birsirü araba duruyodu.Ama bunların hiçbirini kullanamazdım çünkü babam bindiğim arabayı bulursa benim de yerimi bulurdu.Çok şükür yanıma bir miktar para almıştım yani bir 5 ay beni idare ederdi.Orman alana doğru ilerliyordum.Zaten evimizin önünde ormanlık arazi vardı.Bende ormanın içine kadar ilerlemiştim çevre yolunu bulmaya çalışıyodum.Evet bulmuştum.Bir ağacın arkasına saklanıp yola bakıyodum.Sonra duyduğum silah sesiyle yerimden fırladım.Adamlardan biri beni farketti bende onu farkedince kaçmaya başladım.Beni kovalıyorlardı.Hemde 1 tane değil üç dört kişiydiler.Kaçıyordum okadar hızlı koşuyordum ki adamların üçü geride kalmış biri tam arkamdaydı.Bana çok yaklaştı ve 1 hamlesiyle ikimizde yere kapaklandık.Bir düşmeyle ağlayacak olsaydım bu işe hiç kalkışmazdım.Ben adamdan önce davranıp ayağa kalktım.Adamda benden hemen sonra ayağa kalktı ve sıkıca bileğimden tuttu.Bu arada diğer adamlarda bize yetişmişlerdi. Bileğimden tutan adam sertçe bir soru sordu:
-kimsin?
-Bu seni inan ki hiç ilgilendirmez.
Dedikten sonra adam bana bakarken ben hızlı bir hamleyle adamın kolunu döndürüp ayağımlada tekme atıp yerlere serdim ve tüm hızımla tekrar kaçmaya başladım.Hedefim karşımda duran arabaya binip hızla kaçmaktı. Yaptımda.Arabaya bindim ve gazı fülledim.Benzine baktığımdaçok az kalmıştı bana yeterdi ama genede işimi sağlama almakta yarar var.Herhangi bir benzin otosunun karşısında durdum.Arabayı benzinle fulledikten sonra uykumun geldiğini farkettim.Bu şekilde arabada kullanamıyacağımdan dolayı arabada biraz uyumaya karar verdim.Sabahta yoluma devam edecektim.Yaklaşık beş-altı saat boyunca uyuduktan sonra omzumda soğuk bir el hissettim.

ACI AMA TATLIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin