Selamun aleyküm :) Bu bölümde bazı yerlerde çok kararsız kaldım içime sinene kadar değiştirip durdum. InsaAllah sizinde içinize siner
Geçirdiğimiz kazada ölen çocukların annesi ve babası bugün Türkiye'ye gidiyordu. Annem ve babam da onları uğurlamaya. Ben -artık her ne kadar korksamda- evde tek başıma kalmak istedim.
Korkumun nedeni ölüm. Bu son yaşadıklarımdan sonra ölüm sanki hep yanıbaşımda.Sanki heran ölecekmişim gibi geliyor. Odamda yatarken arkamda kocaman bir siyahlık üzerime geliyormuş gibi, sanki heran kapının arkasından Azrail çıkıp canımı alacak gibi ve ben çok korkuyorum bundan.
Bu kadar acı çekmek mantıklı mı? Ben bu dünyaya acı çekmek için mi geldim. Ne yapıyorum burada, benden önce kaç insan ölmüş benden sonra kaç insan doğacak? Her kendime neden dünyadayım diye sorsam kendimi kocaman siyah bir yoklukta hissediyorum. Biz neden burdayız ellerim neden bu kadar gerçek? Midem bulanıyor ,çok korkuyorum bunları düşünmeye. Ölümü de istemiyorum. Çok korkuyorum karanlıktan. Ne olacağım ölünce? Nereye gideceğim? Peki cehenneme mi gideceğim cennete mi? Beni neler kimler karşılayacak?
Bunları her ne kadar düşünmemeye çalışsam da olmuyor işte. Hep burada o korku ,hep içimde o sıkıntı. Bunalıyorum bayılmak istiyorum , yok olmak istiyorum. Her ne kadar ertelersem bu soruları önüme daha büyük bir şekilde çıkıyor.
Ağlıyorum ağlıyorum hani ağlamak rahatlatır derler ya, niye bende işe yaramıyor o? Ne yapacağım ben? Niye geldim bu dünyaya? Hayatımın amacı ne? Bilmiyorum hiçbir şey bilmiyorum.
Uyuyakalmışım yine ağlarken, sabah uyandığımda sıradan bir sabaha başlamıştım kahvaltı yapıp odama geçtim.
Şarkı dinlemeye devam ediyordum youtubedan kenarda "ölüm ölmüyor" diye bir video çıktı. Merak edip tıkladım. (Medyaya ekliyorum)
-Ben kendi nefsime dinlettim, Hanne de. Sizde öyle yaparsanız daha yararlı olacaktır:)-
Ölümden korkuyor musun? Ölüm yokluk değil vazife-i hayattan bir terhistir ,bir paydostur, bir tebdil-i mekandır , tahvir-i vücuddur. Ebedi bir alemin kapısıdır ölüm.
Bir mekan değişikliğidir , bir vücud değişikliğidir. Hayat-ı Bakiye'ye bir davettir. Baki bir alemin başlangıcıdır. Ayrılmış tüm sevdiklerinle birlikte olmaktır .Onlarla birlikte olmak istemez misin ? Tabi ki de istersin.
O zaman ey nefis! Başta Habibullah aleyhissalâtuvesselam bütün sevdiklerin ahbabın kabrin öbür tarafındadırlar . Burada kalan bir iki tanesi ise onlarda gidiyorlar.
O zaman ölümden ürküp kabirden korkup, başını çevirme! Merdâne kabre bak, dinle ne talep eder, bak ne ister!Sakın gâfil olup bu dünyaya aldanma. Bu dünya seni kandırmasın bu dünya hayatı aldatıcı bir zevkten başka bir şey değildir. Ölüm seni uyandırmadan önce uyan! Evet dostum, sonsuz olan ahiret alemini sakın dünya hayatına değişme, tercih senin!
Her canlı ölümü tadacaktır. (Ankebut-57)
