Caught

Hoofdstuk 9

Ik liep vanuit mijn tante naar mijn huis toe, en had het gevoel dat ik achtervolgd werd. Maar elke keer als ik omkeek was er niemand. Maar ik voelde ogen in mijn rug en adem in mijn hals. Ik liep zo nog een tijde door, totdat ik een hand op mijn schouder voelde. Ik draaide me om en keek in het bebaarde, gehavende gezicht van een man. Hij joeg me de stuipen op het lijf en ik probeerde weg te rennen, maar hij hield me stevig vast. Hij keek me heel doordringend aan en opende zijn mond, de stank die eruit kwam was afgrijselijk.

"Waar is ze" schreeuwde hij " vertel het me! Waar is ze!" ik kromp ineen. "Wie is ze?" piepte ik " wie zoek je?", de man leek zijn geduld te verliezen. " Je zus!" schreeuwde hij "ik zoek je zus, Lily" owh, de stank uit zijn mond was vreselijk. " Ik weet niet waar ze is" piepte ik weer " echt niet!" ik hoopte zo dat hij mij geloofde. " Ik weet dat ze jou gebeld heeft" schreeuwde hij " vertel me waar ze is" de rillingen liepen me over de rug. " ik zeg je" zei ik niet meer bang " ik weet absoluut niet waar ze is".

De man begreep dat hij van niet zou horen waar Lily was, en liep weg. Maar na een paar stappen draaide hij zich om en zei: " Je bent nog niet van me af" en liep weer door. Ook al liepen de rillingen nog over mijn rug, ik pakte snel een tekenblok en een schets van de man, die ongetwijfeld Lily's ontvoerder moest zijn. Maar ik kon niet naar de politie, want dan moest ik ook vertellen waar Lily ondergedoken zat en dat zou haar leven in gevaar brengen. Toen ik mijn tekenblok had opgeborgen liep ik weer door naar mijn huis ,ik opende de deur.

Eenmaal binnen ontving ik een vragenvuur van mijn moeder, vermomd als een onschuldig gesprek. " Hey liefje" zei mijn moeder " waar was je?" wat is ze ineens vrolijk en nieuwsgierig. " Hoi mam!" zeg ik " ik was bij Katrin en Elaine" Katrin en Elaine zijn namelijk zussen. "Over Katrin gesproken, ik moet haar nog even bellen" zeg ik en ik ren naar mijn kamer. Ik zocht in mijn tas naar mijn telefoon en belde Katrins nummer. Ik kreeg geen gehoor, en besloot later nog eens terug te bellen, ik moest haar over die ontmoeting vertellen! Het is vijf minuten later en ik belde Katrin weer.

Toen kreeg ik wel gehoor. " Hey Kat" zei ik " Ik heb huge news". " Wat dan?" vroeg ze " Vertel nou!". "Ik heb net een verschrikkelijke ontmoeting gehad!" zei ik. "Met wie?" vroeg Katrin "Zeg op!". Ik slikte en zei: " Met de zak die mijn zus ontvoert heeft". Ik hoorde Katrins adem stokken. " Kan je je hem nog herinneren?" vroeg ze! " Beter nog, ik heb een tekening" zei ik opgewonden. " Bel de politie, laat hun de schets zien." roept Katrin. " Katrin, moet je jezelf horen, je weet dat dat niet kan!" zeg ik " Maar ik zal er over nadenken."

Wat zal Marlia besluiten?