"söz"ün ne anlama geldiğini bilirsin ve sözünün ardında durursun daima. Onun çok hatalar yapacağının farkındasındır. İşte sadece bunu bildiğinden çok şanslıdır aslında ve bunun farkında değildir. "Asla yalnız yürümeyecektir bu yolda."
Seni defalarca bırakmıştır. Senden nefret ettiği zamanlar olmuştur. Seni düşmanı gibi gördüğü zamanlar olmuştur. Mutluluğuna engel olmaya çalışan biri gibi görmüştür seni.
Oysa yüreğindi o senin. Canında candı. Yüreğin olmadığı bir yerde aşk yaşanır mıydı? Haksızlık bu. Gözünden bile sakındığın, seni acımasızca harcamaktaydı.
Bir zamanlar "sensizlik ölüm gibi" derdi. Şimdi sensizlikte aşkı ve huzuru arıyordu ya da aradığını sanıyordu. "Bu dünyada onu senden başka hiç kimsenin daha iyi anlayamayacağını, aşk benim için ancak sen varsan var" diyen sevgili şimdi seninle ilgisiz, seni hüznünle, acınla, yok olmuşluğunla, baş başa bırakıp giderken, sen rakınla, sigaranla birlikte yeniden bir araya gelir ve dertleşmeye başlarsın.
Kendince nedenleri vardır. Haklıdır da kendine göre.
