O da bilir, bilir ama hiç olmazsa vicdanını rahatlatır biraz. Gidiyor ya! Sorumluluk hissetmektedir ya! Aldırmamalısın bunlara, bir deli gibi aşıksa hala, iki sevgili arasında arkadaşlık, dostluk gibi kavramlar söz konusu olamaz. Bahaneler sıralamadan patlar bir gün. Senin öfkelerine, kıskançlığına, senaryolarına dayanamaz. "Yeter artık, ne olacaksa olsun" diye söyleyiverir tüm gerçeği. Bir tokat gibi yapışır suratına tüm çıplaklığıyla gerçek. İlk aklına gelen "Hani beni çok seviyordun! Hani bensiz yapamazdın! Yoksa başka biri mi?" Cümlenin sonunu getiremezsin.
Sorma sakın...
Sus...
Suskunluğunla ört içindeki kasırgayı... Esip kavuran, yakıp yıkan o kasırga, daha çook uzun bir süre esecek içinde. Şimdiden teslim olma. İlle de bir şey söylemek istiyorsan, sana güzel günler yaşattığı için ona teşekkür etmelisin. Kötü anılarını, onun için hala delirdiğini, hâlâ çok sevdiğini, kafanı, elini gözünü çok duvarlara vurduğunu, rakı ve sigaranla kanka olduğunu içindeki kasırgaya sakla..."Madem beni artık istemiyorsun, yolun açık yüreğin aşkla dolsun ey sevgili" de ve yüreğine dön. => devamı 8. Bölümde ...
