Aşk Çıkmazı

~2~

Hayat acıdanmı ibaretti? Neden acı bir türlü peşimizi bırakmıyordu ya da acıyı bizmi bir mıknatıs gibi kendimize çekiyorduk?

Benim için acının en baskın tanımı aşktı.Aşk öyle basit bir şeydi ki herkes bunu yaşayıp acı çekebiliyordu ve ben asla kendime basit şeyleri yakıştıran biri değildim ve olmayacaktım da.

Fakat ne yazık ki daha aşk kelimesini bile henüz kavrayamamışken bu aptal hissi tatmıştım hemde olması gereken son kişiye kuzenimin aşkına!.

Lanet bir kızdım biliyordum ve kendimden nefret ediyordum!.

Sıkı sıkıya kapattığım gözlerimi açıp kuzenimden ayrıldım evet 10 seneki o lanet olasıca yere gelmiştim ama şükürler olsun ki onu henüz görmemiştim.

"Bana ver ben taşıcam valizi." Dedi Ece sonra valizimi zorlukla alıp merdivenleri teker teker çıkmaya başladı.

"Canıma minnet bebek!." Dedim ardından yanından hızla geçip 10 senedir ufacık değişmeyen odama girdim arkamdan bana gıcık gıcık baktığından emindim.

Normalde bu sahnelerde kızın odaya özlemle bakıp gözleri dolması gerekirdi fakat ben klişe bir kız değildim farklıydım ve değil gözlerimin dolması içimde birşey bile olmamıştı.

"Ne koydun bunların içine pislik." Dedi Ece ardından beni yatağa oturtup kendide yanıma oturdu.

"Imm ilk öne bütün dolabımı bütün topuklularımı ve de türkiye'de ki bütün kitapları." Koluma bir tane geçirip başını omuzuma yasladı.

"Aşk hayatın nasıl gidiyor." Bu sorudan herzaman nefret etmiştim ve her ne hikmetse birisiyle yalnız kalsam bu soru "Ben burdayım Defne! " diyordu!.

"Bok gibi. "

"Cidden mi? Bende senin gibi bir sapığın aşk hayatının iyi gideceğini düşünmüştüm tabii nerden bileyim aradığınmı var. Bu arada benim Ömer'le harika gidiyor ama gözü biraz dışarıda beni çok üzüyor."

Size Ömer'in beni daha 1 hafta kalmadan unuttuğunu o seni seviyorum laflarının faso fiso olduğunu şuana kadar çıktığı kızların sayısı olmadığını söylemişmiydim tabiki Ece ilede çıkıyordu.

"Banane." Dedim ardından Ece'nin kafasını omzumdan ittirdim.

"Hala Ömer'den hoşlanıyorum deme." Dedi Ece dedikodu arayan liseli kızlar gibi.

"Ece yavrum malmısın aslında bakarsan ben niye sordum ki sen malsın." Eliyle bir tane kafama geçirip yataktan kalktı.

"Ya pislik acıttın!." Dedim ardından elimi vurduğu noktaya getirip sıvı varmı diye kontrol ettim evet biliyorum aptalım hatırlatmanıza gerek yok.

"Neyse hazırlan Ömer bu akşam yemeğe gelecek." Dedi ardından bana gıcık bir bakış atıp odadan çıktı.

Kaçmayacaktım biliyordum illaki bir gün karşılaşacaktık bunu ertelemenin bir manası yoktu.

Valizimi açıp içinden siyah mini bir elbise çıkardım ardından aynanın karşısına geçip kırmızı bir ruj sürdüm gözlerimede hafif bir eyeliner çekip saçlarımı düzleştirdim sonra da elbisemi üzerime geçirip elbisemi siyah topukluyla tamamladım.

Tam daha çok vaktim olduğunu düşünüp yatağıma oturuyordum ki kapım açıldı.Ece gelmişti.

"Hadi Ömer geldi."

Bir cümleyle"Hadi Ömer geldi" kalbimin bu denli atması normalmiydi?

Merdivenleri yavaşca iniyordum kalbim bu duruma tezatca çok hızlı atıyordu sanki Ömer'i bir an önce görmek istermiş gibi hah!.

Ölüm gibi uzun hayat gibi kısa olan merdivenleri inip yerde olan başımı kaldırdım.

İşte o an o dakika şunu anladım.

"Biz hiç beceremedik unutmayı."