Pagkababa ko ng taxi. Tumakbo agad akong papuntang Information.
"Stephen David po?"
"Nasa room 305 po Ma'am"
"Okay thankyou."
Dali dali na akong umakyat. Then I saw his mom. Crying. Nasa labas ng pintuan ang mom niya at umiiyak ng walang humpay.
"Tita.." I hug her.
"Hija. Buti... Dumating kana... Ayaw niyang mag paopera.... Gusto ka niyang makausap..."
I look to her eyes. Full of pain. Kaya pumasok na ako. And I saw Franco, his sister (crying) and his Father.
"Kuya Sep. Halika na... Oras na kasi ng ----" Natigilan ang kapatid ni Stephen ng makita ako,
"Sis.." Franco mumur.
"Ate Pau.." Nanlaki ang mata niya at napatakbo at niyakap ako.
"Buti dumating ka! Kausapin mo si Kuya Sep na mag pa opera na." Sabi niya sakin ni Wendy at nakita ko si Stephen.
Nakahiga. Parang hirap na hirap na. He's dying.
Nakita ko silang lahat na lumabas ng room. To give us Privacy.
Nakatitig lang ako kay Stephen.
"Pau..pau... I knew it... Da...dating ka.."
Habang papalapit ako ng papalapit bumibigat ang puso ko, nasasaktan ako sa nakikita ko.
"May..sasabihin...lang..ako.."
I force my self not to cry. Ayokong makita niya akong iiyak sa harapan niya. Alam kong wala naman dapat ako ika iyak. Pinapunta niya lang naman ako dito para makausap niya ako e.
"Pau..mahal...mo..mo pa..ba...ba ako?"
Pero pagkatapos niyang tanungin sakin yan. Nag unahan ang mga luha sa mata ko. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko,
Kung sakit ba? Awa? Inis?
"Kasi...ako ma..mahal ki..kita..."
"Tama na Stephen. Wag ka nang magsalita. Mag pa opera kana." I try to convince him para hindi na siya mahirapan pang magsalita.
Kasi habang nahihirapan siyang magsalita.. Parang bumibiyak ang puso ko.
"Im sorry...pau..."
Iyak pa rin ako ng iyak.
"Tama na...wag kang..umiyak..so..sorry...please..dont cry..."
"Halika na magpa opera kana." Pumunta ako sa tapat ng ulo niya para itulak yung kama niya. "Ako na mismo mag hahatid sayo sa operating room."
"Teka..."
I stop.
"Bakit ba Stephen? Kailangan mo ng mag pa opera. Nahihirapan kana."
He try to reach my hand.
"May sasabihin lang ako....makinig ka...please..."
Pumunta ako sa harapan niya.
"Makinig ka...pau...alam ko..wala na akong...pag asa...pero bago pa man ako...ma..mawala..gusto kong mala...man...mo ang lahat...."
Nakayuko akong umiiyak dahil ayokong nakikita niya akong umiiyak habang nakatitig sa kamay niya na nakahawak sa akin.
"Pau..about sa break up...--"
"Past is past, Stephen. Tama na yan. Halikana."
"Teka..please...pakinggan mo ako..."
