Third Person's POV
I knew it. I love him so much.
"Sorry Stephen. Mali tong ginagawa namin." Si Pauline na ang nagtulak kay Stpehen na namamagitan na pag iibigan sa ilalim ng ulan. (Hala ang lalim. Haha!)
"Anong male? Kasi.. Pauline.."
"Tama na Stephen." Aalis na sana si Pauline kaso hinila siya ni Stephen.
"Walang mali sa nararamdaman ko."
Nairita lalo si Pauline.
"Oo! Walang mali sa nararamdaman mo! Pero saken meron!"
At tuluyang ng tumakbo si Pauline. And her tears fall all over again kasabay ng pagbagsak ng ulan.
Pauline's POV
Ayoko nito.
Mali ang ginagawa ko.
I just run. Na para bang may pinagtataguan.
Wala akong pakelam kahit basang basa na ako.
I wipe my tears kahit non sense lang habang tumatakbo.
Then suddenly I bump in into someone and holding umbrella.
Napaupo ako.
At nag burst out lahat ng sakit na nararamdaman ko.
"Aaahhhh!!!" I feel so helpless.
Bakit ganon?! I need to move on!
Ex ko nalang siya! At boyfriend ko ngayon si Bryan! Kakasagot ko lang kay Bryan pinagtataksilan ko na siya.
Anong klasing girlfriend ako! Ako ata ang kontrabida dito sa kwento. Ang sama kong tao!
Sobrang sama!
Pinagtataksilan ko si Bryan at the same time ang sarili ko.
Pinagtataksilan ko nalang ang sarili ko.
Alam ko namang kaibigan lang talaga ang tingin ko kay Bryan pero pinilit ko pa din.
Alam kong mahal ko pa din si Stephen pero pinipilit ko ang sarili ko na kalimutan siya kahit sobrang saket.
Pero naiinis ako. Bakit parang mahal niya ulit ako? Ano ako? Second plan? Back up ganon? Kainis!
Nasapo ko yung mukha ko sa kamay ko pero nagako bigla.
Bakit hindi nako nababasa? Water proof na ba ako?
I saw someone shoes in front of me.
Kilala ko kaninong sapatos.
I looked up and saw his face. Smilling bitterly.
"Tumayo kana. Uuwi na kita.."
"B-bryan.." He offered his hand. Para tumayo ako.
"Bukas mo nalang kausapin si Stephen." Napayuko ako at lalong nag burst out ng luha.
"Bakit ang bait mo Bryan? *sniff*"
Pinantayan niya ko. Then he tap my head.
"Ang cute mo palang umiyak." ^__^ Tapos tumayo na siya. Napatingin lang ako sakanya.
"Halika na?"
I wipe my tears. He lend his hand. Then hinawakan ko yun then tinulungan niya kong tumayo.
Kahit hindi niya sinagot yung tanong ko. Alam ko na ibig niyang sabihin.
"Pauline?"
"Hm?" I looked at his eyes. Pero hindi siya sakin nakatingin.
"Sorry ah."
Napahinto ako kaya huminto din siya.
"Sorry saan?"
"Alam ko namang naawa ka saken kaya moko sinagot. Sorry if na forced ka. Tama nga sila.." He looked up. "Pag ginawa mo nga naman super effort yung proposal mo sasagutin ka ng taong mahal mo. Dahil ayaw niyang masaktan ang feelings mo sa madaming tao."
"Bryan.." I whisper.
He face me. And look straight into my eyes.
"Sabi nila. Wag mong ipagpilitan ang sarili mo. Parang pamamangka sa kalsada. Mukha kanang kawawa. Mukha kapang tanga."
It shoot me.
He smile. Parang wala lang sa kanya na masaktan pero I feel him. Pilit tinatago.
"I'm sorry Bryan."
"I'm sorry din Pauline. Let's end this. Alam ko namang si Stephen talaga ang nasa puso mo."
My face were turned down.
And cry.
Property of Margarita_Gomez
