Hoofdstuk 1.

233 6 2
                                    

Pov Jessica
Hey, ik ben Jessica, maar iedereen noemt me Jess. Ik heb lichtbruin haar, dat net tot over mijn schouders hangt. Mijn hobby's zijn hockey en zingen. Maar ik zing eigenlijk alleen voor de spiegel. En hockey doe ik elke week, samen met mijn vriendinnen. Ik woon in een groot, vrijstaand huis. Mijn moeder heeft een goede baan in New York, maar daardoor zie ik haar maar weinig, en ben ik altijd alleen thuis.

Verveeld zit ik op de bank tv te kijken. Mijn moeder is aan het werk. Mijn maag rammelt. Ik loop naar de keuken, maar de koelkast is bijna leeg. Ik zucht, op naar de supermarkt dan maar. Terwijl ik een winkelmandje pak, en er wat eten in stop, bots ik tegen een jongen op. 'O, sorry ik had je niet gezien.' zei ik. Hij keek me raar en en rende weg. Buiten stond veel paparazzi, ze maakten allemaal foto's. Ik had geen idee waarom, het was net alsof er een beroemdheid in de supermarkt liep.
Toen ik thuis kwam, en weer op de bank was gaan zitten, moest ik weer denken aan de jongen in de supermarkt. Wie zou hij zijn? Hij kwam me bekend voor. En waarom rende hij zo hard weg? Op dat moment ging de telefoon. Ik schrok wakker uit mijn gedachtes en nam op. 'Hey mam.' Zei ik. 'Sorry, maar het duurt langer dan ze dachten, ik moet nog drie weken in New York blijven, ze hebben me nodig.' Ik zucht. 'Bestel je anders een pizza? Er ligt nog geld op tafel. Maar ik moet gaan doei.' Ik hang op. Zo gaat het altijd, zelfs op mijn verjaardag, die ze altijd vergeet. Ik word morgen 15.

Na een kwartier is de pizza er eindelijk. Ik ga op de bank zitten, zet een film op, en begin te eten. Waarschijnlijk ben ik in slaap gevallen, want het is alweer ochtend. Ik rek me uit, en loop naar de badkamer om te douchen en me aan te kleden, en om mijn make-up bij te werken, want ik zie er uit als een zwijn. Ik trek een leuk shirtje aan, en een korte broek, en mijn haar doe ik in een losse knot. Als ik klaar ben ga ik weer naar beneden. Even mijn insta en twitter checken. Geen berichten, zelfs mijn beste vrienden zijn mijn verjaardag vergeten. Ik heb eigenlijk wel zin om te shoppen, dus ik bel mijn beste vriendin. 'Uhh, hey Tess, zou je met me willen gaan shoppen?' 'Nee sorry, ik heb het druk met huiswerk enzo.' 'Oh oke.'  Na een paar minuten heb ik al mijn vriendinnen al gebeld, maar niemand kan. Ze hebben het allemaal druk. Ik ga maar weer eens zitten, en zet de tv aan. Ik begin te zappen, en na een paar keer zappen zie ik ineens de jongen uit de supermarkt. Er staat dat hij Shawn heet, Shawn Mendes! Ooh nu weet ik het weer, dat is die ene zanger uit Canada! Shit, had ik hem maar voor een foto gevraagd. En daarom stond dus al die paparazzi buiten! Jammer dat ik dat niet meteen zag. Iedereen zegt altijd dat ik op hem lijk, omdat we de zelfde ogen hebben, en dezelfde haarkleur. Maar dat zegt niks vind ik.

Hey mensen, ik wou even zeggen dat dit één van mijn eerste boeken is, en dat het nog niet zo goed is. Sorry daarvoor.😁 Ik hoop maar dat je het leuk vind.

Shawn Mendes, my brother?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu