Shawn Mendes, my brother?

Hoofdstuk 5.

Pov Jessica
Mijn moeder is ondertussen gaan zitten, en ik ook. We keken elkaar aan maar zeiden niks. Ik wachtte tot ze zou antwoorden. Ze keek nogal bedenkelijk, ik hoop maar dat ze bezig is met bedenken hoe ze het me gaat vertellen. Want ik kan nu geen leugens meer hebben.

Het is zo stil, dat je bijna je eigen hartslag kan horen. Totdat na een paar minuten mijn moeder de stilte verbrak.

'Toen jij werd geboren.' Begon ze. 'Waren jouw ouders erg gelukkig, maar ze hadden niet genoeg geld om voor je te zorgen.'

'Ze wilden niet dat je ongelukkig en arm bij hun op zou groeien, dat konden ze je niet aandoen vonden ze.'

'Daarom zochten ze een familie die voor je wilde zorgen. Wij wilden heel erg graag een kindje alleen ben ik onvruchtbaar, dus de enige optie voor ons was om een kindje te adopteren, en dat hebben we toen dus ook gedaan.  We moesten zweren dat we het je nooit zouden vertellen.' Vervolgde ze.

Ik keek haar nog steeds aan, maar ik kon geen woorden uitbrengen.

'In het begin ging het ons redelijk gemakkelijk af, totdat  Shawn, jouw broer beroemd werd.' 'Hij is er achter gekomen dat jij zijn zusje was, en wilde je toen opzoeken.'
'Maar dat kon niet zomaar.'

'Wacht even, is Shawn mijn broer?!' Schreeuwde ik bijna. 'ja, het spijt...' 'Dat is zo cool!' Riep ik  terwijl ik de zin van mijn moeder verbrak. Verbaasd ze op, maar daarna volgde al snel een kleine glimlach op haar gezicht.

Na een half uur hadden we alles besproken. Ondertussen ben ik naar boven gegaan, en in bed gedoken. Ik moet de hele tijd denken aan Shawn, mijn broer. Een beetje een gek idee vind ik het. Maar toch ook cool. Ik heb altijd al een broer gewild.

Ik kan niet wachten tot morgen! Ik ga dan naar hem toe zodat we kunnen bijpraten.

Ook heeft mijn moeder mij alles verteld over mijn vader, ik was nogal geschrokken, maar ik ben toch ook wel weer blij dat hij nog leeft.

Mijn moeder is nu natuurlijk bang dat ik bij Shawn en zijn ouders ga wonen, en dat ik hun vergeet. Ik ben bij hun opgegroeid en ga ze dus nooit vergeten en ook niet verlaten. Ze zijn toch mijn ouders?! Niet officieel, maar toch ook weer wel. Het is ingewikkeld.

Pov moeder Jessica
Ik zag er zwaar tegen op om het aan Jessica te vertellen, gelukkig reageerde ze heel positief, daar ben ik wel blij mee. Maar wat nou als ze me gaat vergeten? Want ze heeft nu haar echte ouders, wat als ik niks meer voor haar beteken? Ze heeft me waarschijnlijk niet meer nodig.

Laat ik er maar niet te veel over nadenken, het gaat er om dat ze gelukkig is.

Sorry dat dit hoofdstuk zo kort is, maar ik vond het tijd om weer wat te uploaden, maar ik was een beetje inspiratieloos, dus sorry... X

UPDATE!:
Ik ben bezig met het nieuwe hoofdstuk en ik beloof meer te gaan schrijven
(22-8-2017)