Shawn Mendes, my brother?

Hoofdstuk 4.

Pov shawn
Alles vandaag was gewoon normaal. Tot dat ik weer naar de supermarkt ging om nog wat muffins te halen. Ze waren op, en ik kan echt niet zonder. Net toen ik de winkel uitliep kwam er een meisje naar me toe. Het was Jessica, ze had me dit keer wel herkend, en vroeg toen ook om een foto. Ze zei: 'Hey, jij bent Shawn toch?' 'Uhh ja.' Zei ik zacht, maar ook nog half verschrikt. Ze gaf me een knuffel, het voelde fijn. Mijn kleine zusje.

Pov man (die in Jessica's huis stond)
Ik ben ontsnapt, en ik heb al mijn schulden afgelost. Nu kan ik eindelijk naar Jessica toe. Ik heb haar al zo lang niet meer gezien. Ik stapte de trein in, en ging er weer uit bij de goede halte. Ik stond nu voor hun huis. De sleutel die ik vroeger had ben ik kwijtgeraakt, dan maar op de moeilijke manier. Ik probeerde te bedenken hoe ik naar binnen kon komen. Gelukkig zag ik dat het raam nog open stond. Vervolgens klom ik naar binnen, en ging in de woonkamer staan. Zou ze me nog herkennen? En zou ze blij zijn om me weer te zien? Ik hoop van wel.

Een kwartier later hoorde ik het slot van de deur open gaan. Ik bleef naar de deur kijken, totdat deze open was. Daar stond ze, ze keek me aan. Ze probeerde haar mond te bewegen, maar het lukte niet. Er kwam geen woord uit. Ik liep langzaam naar haar toe, en omhelsde haar. Ze probeerde me van haar af te duwen, maar dat lukte niet. 'H-h-hoe?' Stamelde ze. 'Dat leg ik later wel uit, ga nu maar slapen.' Stelde ik haar gerust.

Pov Jessica
Ga maar slapen, zei hij. Ik probeerde het maar het lukte niet. Hoe kan het dat hij beneden staat? Hij was toch dood? Door een vliegtuigongeluk, ten minste, dat zei mijn moeder altijd. Uiteindelijk lukte het om in slaap te vallen. Toen ik de volgende ochtend wakker werd rende ik de trap af. Ik heb echt duizend vragen voor hem. Ik liep de woonkamer in, huh, hij is er niet. Ik zocht het hele huis af en gooide elke deur open. Maar hij was er niet, is hij weg? Of is hij er nooit geweest? Heb ik het me verbeeld? Ik heb geen idee. Mokkend ga ik op de bank zitten. Ik probeer te bedenken waar hij hen gegaan kan zijn. Ik pak mijn telefoon en bel mijn moeder op. 'Mam, papa was hier!' 'Schat, doe niet zo belachelijk, papa is dood weet je nog?' 'Maar ik meen het!' Zei ik. 'Hij was er echt!' Mijn moeder zuchtte en hing toen op. Ik begon te twijfelen of hij er echt wel was geweest.

Een paar dagen later...
Vandaag zou mijn moeder thuis komen, ik moet echt de waarheid weten! Toen ze thuis kwam zei ze: 'Ik moet even een belangrijk telefoontje plegen, ik vertel je morgen alles.' Ik zuchtte en liep vervolgens de trap op. Vervolgens hoorde ik geschreeuw van beneden. 'Hoe dom kun je zijn om je hier te vertonen?!' Hoorde ik. 'Ze denkt dat je dood bent ja!' 'Ik wil je hier niet meer hebben!' 'Verdwijn! Zoals je dat vroeger ook deed toen ik je nodig had!' Ik schrikte, mijn moeder wist dus dat hij niet dood was, hoe kon ze me dat aandoen? 'En ze gaat waarschijnlijk toch weer terug naar die stomme Mendes familie. Ze willen haar terug hoor je dat?!' Terwijl ik naar beneden liep en mijn moeder vragend aankeek, vroeg ik haar; 'Waar ging dat over? En geen leugens deze keer.'

Pov moeder Jessica
Wat moet ik doen? Is nu het juiste moment om het haar te vertellen? Ik denk het wel. Laat ik dan maar vanaf het begin beginnen.

Het is niet heel goed maar ik ben hier ook niet zo goed in dus ja😁