Shawn Mendes, my brother?

Hoofdstuk 3.

Pov Jessica
Uiteindelijk besloot ik maar om in mijn eentje naar de stad te gaan. Ik heb twee leuke shirtjes gekocht, en op de terugweg ging ik nog even naar de supermarkt om te kijken of Shawn er was. Maar hij was er niet, helaas. En voor ik me omdraaide zag ik Shawn buiten staan voor het raam, hij was half aan het dagdromen en zat op zijn telefoon. Ik liep snel naar buiten. 'Hey, jij bent Shawn toch?!' Riep ik enthousiast. 'Uhh, ja.' Zei hij zachtjes, en ook verschrikt. 'Mag ik met je op de foto?' Vroeg ik zo beleefd mogenlijk. 'Tuurlijk.' Zei hij. We namen de foto, en ik gaf hem een knuffel. Toen ik thuis was bekeek ik de foto goed, we lijken inderdaad best wel op elkaar. Ik stuurde de foto naar mijn beste vriendinnen. Het is inmiddels al 19:00. 2 minuten later kreeg ik een melding op mijn telefoon. Het was een berichtje van Tess: heb jij toevallig mijn boek nog? En zou je die miss kunnen brengen😁 x Tess Ik zuchtte, niet omdat ik het boek moest terug brengen, maar omdat ze me niet eens feliciteerde met mijn verjaardag. Ik pakte het boek, stapte op de fiets en reed naar haar huis. Toen ik aanbelde deed er niemand open, ik belde nog eens, en nog eens. Geen antwoord. Toen zag ik dat het raam open stond. Ik klom via het raam naar binnen, en legde het boek neer op een tafeltje. Net toen ik me omdraaide, sprong ineens iedereen de lucht in en riep: 'Gefeliciteeerd!!'
Al mijn vrienden waren er, blij liep ik naar hun toe en gaf ze een groepsknuffel.

Nadat ik alle cadeautjes had geopend en we de pizza's op hadden ging ik op weg naar huis. Toby fietste met me mee, want het was al donker. Ik bedankte hem en liep toen mijn huis binnen. In de gang stond iemand. Ik verstijfde, en kon geen woord  meer uitbrengen. En ik barstte in tranen uit. Zonder iets te zeggen kwam de man naar me toe en gaf me een knuffel. Even later zei hij: 'Het spijt me.' Dit kan niet waar zijn, dacht ik. 'H-h-hoe?' Vroeg ik. 'Dat vertel ik morgen wel, ga nu maar slapen.'