Bu sabahın güzel bir sabah olması umuduyla kalkmıştık sıcak yataklarımızdan.
Zeliha abla kahvaltımızı sımsıcak hazırlamış benim en sevdiğim kuş burnu oraletini hazırlamıştı.
O kadar mutlu olmuştum ki !
Uzun zaman sonra ilk defa böyle sıcak bir kahvaltıyla karşılaşmıştım. Zeliha ablaya o kadar çok bağlanmıştım ki onu öz ablam olarak görüyordum. Ben oraletimi yudumlarken;
Zeynep içeri girip neşeli sesiyle "Günaydın" diyerek yüzüne sıcak bir gülümseme yaydı.
Biz Zeynep'le konuşmaya dalmışken Zeliha abla bize seslendi:
"Kızlar, kahvaltınızı yaptıysanız oyalanmayın. Hemen hazırlanın işimiz var." dedi.
Zeliha ablanın konuşmasından sonra Zeynep'le birbirimize merak içinde baktık. Hazırlanıp arabaya doğru giderken posta kutusunda bir şey olduğunu fark ettik.
Zeynep alıp baktı. "Üzerinde Zeliha'ma yazıyor ablama gelmiş olmalı." dedi.
Hemen mektubu Zeliha ablaya götürdük.
Zeliha abla "Önemli bir şey olduğunu sanmıyorum" dedi ve zarfı bir köşeye bıraktı.
Yolda giderken Zeliha ablaya bizi nereye gittiğimizi sorduk.
Zeliha ablada "Eslem'cim seni Zeynep'in okuluna yazdırıyorum. Umarım bu habere sevinmişsindir." dedi.
Zeynep'le o anda o kadar mutlu olmuştuk ki hemen birbirimize dönüp sımsıkı sarıldık.
İşte o sarılmadan sonra gerçek ailemin Zeliha abla ve Zeynep'den oluştuğunu anladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Gökyüzüm
ChickLitYürüdüm, yürüdüm, yürüdüm. Sonunu bilmediğim sokaklarda yürüdüm. Tek başıma ayakta durmaya çalışıyordum. Ben kimsesiz bir kız değildim. Benim gökyüzüm vardı bir de hayallerim. Yürüdüğüm yolda başıma geleceklerden habersiz yürümeye devam ediyorum.
