Śmierć niestraszna mi jest.

Rodział 4

Przez cały dzień myślałam tylko o nim, gdzie jest, czemu pobił tego chłopaka.
Kiedy wracałam do domu też myślałam o nic o do cholery co się ze mną dzieje przecież ja nawet nie znam jego imienia!
Robie sobie bezsensowny nadzieje a on pewnie śmieje się na mój koszt co za matoł powinnam mu nie nie odpowiadać wtedy na korytarzu, ale ten jego powalający uśmiech
Dość do cholery - krzyknęłam i parę osób obrocilo się za mną a niech sobie patrzą co mi tam i myślą że właśnie Udało im się bezpiecznie przejść obok psychopaty niech się walą...
Weszłam do domu i pzywital mnie ciepły zapach pieczeni oraz głos mojej mamy
- O Nora wróciłas juz jak tam w szkole?
- Dobrze co to za okazja?
- No bo chcieliśmy ci coś przekazać, Eryk chodź no tu- kiedy tata przyszedł mama wzięła wdech
- Jestem w ciąży Nora będziesz miała rodzeństwo - spojrzałam na nich z podniesioną bawią i powiedziałam
-To jakieś żary tak?
-Nie, myśleliśmy ze zareagujesz bardziej entuzjazkastycznie
-Entuzjazaztycznie?! Cholera jasna macie 45 lat!!!! I gdzie ten bachor będziesz w ogóle mieszkać!??!?
-Nie bachor tylko dziecko i pomyślelismy ze skoro masz już prawne 17 lat to za rok będziesz miala 18 i wyprowadzisz się a wtedy on lub ona zamieszka w twoim pokoju...
-Aaa wiec tak to uknuloscie?!!!!!
Nie martwcie się tego samego dnia co Skończę 18-stke wyprowadzam się macie to jak w banku! Już teraz będę się rozglądać za mieszkaniem!!!
Wybieglam z pokoju i trzasnelma drzwiami od swojego i zamknęłam drzwi na klucz
-NORA! Do cholery! -Krzyczał ojciec
-Przestań Eryk -mówiła mama zapłakanym głosem
_________________________________________
Mam nadzieje że się podoba dopiero zaczynam, i chciałam powiedzieć że jeśli to czytacie to ja jestem z kąta Andme ale zapomniałam hasła :( i musiałam założyć nowe konto ale jeśli będziecie chcieli to mogę kontynuować tamta opowieść :)
~Andme~