Ms. GanDRUMMER in Disguise (ON-GOING)

MGID #11

Chapter 11

'What the heck?'

Everything is getting out of hand. 'Yung plano na magtatagal ako dito sa Pilipinas ay unti unting gumuguho. Napabuntong hininga ako at nagpaalam muna ako kay Kyle at dumaretso sa banyo. I made sure na nakalock ang banyo bago tinawagan ang manager ko. Ilang seconds lang ang lumipas nung sinago nya ang tawag, "Hello?".

Rinig ko ang malalim na paghinga ni Manager, "Pasensya na Taeyeon. Desisyon ito ng president. Just don't appear in public for now." napairap ako at naglakad pabalik balik. Sobra 'yung tibok ng dibdib ko. 

"I know, I'm disguised right now. Pero hindi ko alam kung bakit? I thought agree sya para sa 5 month break ko? I need this. I was working for too long," hindi ko na narinig ang sagot galling sa kabilang linya. "Tao din ako. I'm still a human being, I get tired."

"I'm going there to the Philippines soon. Until then don't appear anywhere." nagpaalam na sya at binaba na ang tawag. Mukhang pagod na pagod sya halata kasi sa boses nya. Nagpalipas muna ako ng ilang minute sa banyo at inayos ang wig ko. Lumabas na ako nung narinig ko ang unang school bell.

Nung pagkapasok na pagkapasok ko pa lamang sa classroom, maingay. Puro Kim Taeyeon at Kim Taeyeon ang naririnig ko. Dumaretso na lamang ako sa upuan katabi ni Kyle. Nakaubob pa rin sya at hindi ako kinakausap. Ganun din sila Katrina na nakatutok sa cellphone nila. Napatingin naman ako sa gawi ng Shining Blues, wala silang reaksyon at halatang bored na bored.

Natigil lamang ang lahat ng dumating ang teacher namin. This time nakinig na ako sa lessons at hindi na pinansin ang bulungan sa paligid ko. I feel anxious and scared pero I'm hiding right now. I'm sure no one will caught me. "You are dismissed," jumping from my first to my last class. Everything went fast at nagtago lamang ako sa library kaninang lunch.

"Jelly! Hindi ka namin nakita kanina. Gusto sana namin ipakilala ang bago naming drummer," napatingin ako sa maliit na babae na nakatitig sa akin kanina pa. "Sya si Sara, a grade 10 student."

Inilahad ko yung kamay ko kay Sara at ang saya saya nya iyung tinanggap. Nagulat ako nung niyakap din nya ako. "Fan na fan nyo po ako!" nanlaki ang mata ko at hindi alam ang gagawin. 

Nakita ko ang reaksyon nina Alliah, Katrina at L.A. Mukhang confused sila. "Hindi nyo ba sya kilala, napakafamo-" tinakpan ko ang bibig ng babae bago pa ito makapagsalita pa. Hinila ko sya palayo sa tatlo na nagkakamot ng ulo sa pagkakalito.

Nagtatalon si Sara, "Pwede po bang pahingi ng autograph? Pretty, please?" napabuntong hiniga ako at nagnod. How did this girl know? "I know what you are thinking, Miss Kim."

"Yeah, why and how? I though I'm very unrecognizable right now," sabi ko.

"I'm such a big fan po. I recognized how you act and speak, which is weird pero love na love po kita," naglabas sya ng notebook at pen. Nagsign ako at ibinigay sa kanya iyun pabalik. Nagkamot ako ng ulo.

"Pwede bang itago mo ito? Sekreto natin dalawa?" biglang nagliwanag ang mukha ni Sara nung sinabi ko iyun. She eagerly nodded at nagtatalon. Narinig ko pa syang nagsasabi na 'I'm sharing a secret with my idol!'. Napangiti na lamang ako at lumakad pabalik kina L.A. Hindi na sila nagtanong pa ulit at nagpaalam na lang.

Nung nakasakay ako sa taxi, napatitig ako sa labas at napaisip. So many unexpected things happened. I'm not even here in the Philippines for a week yet at ang dami nang nangyari. Napabuntong hininga ako at inisip kung paano kaya kung hindi ako kilala. Mas masaya kaya ako? Mas free?

Pagkalabas ko ng bahay tumingin muna ulit ako sa paligid at pumasok sa gate. Baka kasi nandito na naman sina Renz. Ayaw kong magsinungaling na naman.

Pagkapasok na pagkapasok ko pa lamang nagulat ako ng may lumipad na unan papunta sa akin. Napalingon ako sa living room at nakita duon si Mama. Mama? Napatakbo ako sa kanya at yumakap. "Mom, I thought you won't see your daughter! I'm glad to know na may ina pa pala ako!"

Napasimangot naman si Mom at binatukan ako. "I'm not talking to you until you get rid of this style. Go up and change!" napangiwi ako at naglakad na lamang pataas. Katulad ni Ate Ria, malakas ang fashion sense ni Mom. Nagpalit na lamang ako ng pambahay at nakipagkwentuhan kay Mom.

Until dumating ang topic sa, "I researched and looked for people to find out pero you had a surgery and I didn't even know?!" napalakas ang boses ni Mom kaya umupo na lamang ako ng tahimik. It's my fault for not telling them. Parents ko pa naman sila. "Anak, anak kita and I gave birth to you! What if- what if you died?!"

Nagiyakan na lamang kami ni Mom. I still remembered that time when I found out. I went to a doctor without my mom knowing, I was with our family driver at that time.

"This is not very serious so I want you to have a surgery immediately. Or else it will be even worse. I heard you wanted to be a drummer? After this you will achieve you dream, okay?" tumango na lamang ako nuon sa doctor kahit wala akong naintindihan.

I apparently have something wrong in both of my eyes. Something called 'Cataract' where my eyes are starting to get cloudy. The surgery is pretty safe he said. But the very next week ang flight ko papunta nuon sa Korea. Duon kasi nakatira ang Ate Ria ko nuon. Nagbalak ako na pumunta sa kanya since wala naman akong kasama sa bahay dati nuon. Tandang tanda ko pa, nagaway kami ni Mom pero it's another story to tell.

Pero biglaan ang uwi ni Ate Ria nuon pabalik sa Pilipinas. Nagka-accident si Kuya Jay at kailangan nyang puntahan ang mahal nya due to her being in a hurry, I took the time to make her sign a paper about my surgery. It was a complicated process and I didn't get to tell Ate Ria about my illness.

"I'm sorry mom. I'm just sorry." niyakap na lamang ako nuong kinwento ko kay Mom. At nakatulog ako nuong gabing iyon na nasa bisig nya.

#MGID

Sorry guys, hindi po ako doctor pero sa mga soon to be doctor, doctor, nurse or just who know in general. Please don't kill me if I made mistakes. 😭