***
Natapos yung reunion....
Hindi ko na sila kinontact pa...
Pinutol ang communications...
At lumipat sa makati...
Malapit sa Hospital ng Saint Luke's ...
Hindi narin siguro ako hinanap ni Brad...
3 times akong pumupunta sa hospital...
Ilang months na rin...
Masaya sina mama at papa dahil Hindi humihina ang katawan ko...
At nararamdaman ko na Hindi talaga ako humihina like what's the doctor told us ... Na Hindi magtatagal hihina ako...
But I don't want to expect...
Kasi sabi nga rin nila...
May time talaga na malakas ako but in the end hihina rin ako..
Sabi ni doc kung gusto ko daw mabuhay pa ng matagal I need to be strong...
For the chemotherapy...
I want to give up ....
But my parents are very happy nung nalaman na pwede pang maextend yung buhay ko...
Parang load lang ano???
Pwedeng iextend...
Sana unli na lang...
Its a miracle... Dahil di pa ako nanghihina...
I thank God...
Marami PA akong gustong gawin...
Nagvo-volonteer ako sa Saint Therese orohange bilang isang teacher...
Nung una ayaw nina mama at papa but I told them na gusto Kong maranasan maging teacher at mag alaga ng bata...
And I want to live a normal life ayokong sayangin ang extension na binigay nya...
***
Months later....
Okey parin ako...
Malakas parin ako....
Nagtuturo parin ako...
I want to thank God for thus opportunity...
For giving me another year to live...
****
May program na naganap and ako ang MC...
Nang natapos na yung Program...
Parang Pagod ako..
At nanghihina...
Then my sight went
Black...
****
Pagkagising ko...
Isang magandang Babae ang nakita ko...
And as I roam my sight around the white room I saw mama at papa...
I thought I was already in heaven at angel yung nakita ko pero Hindi pala....
"You should rest .... Hwag ka masyadong nagpapagod Ms. Garcia.."
Nakangiti sya sakin while talking... Parang familiar ang mukha nya...
Tumango na lang ako sa kanyA...
At lumabas na sya...
At si mama naman umiiyak na naman...
Pati si Papa..
Parang wala naming bago...
"Ma..PA... Tumigil nga kayo...malakas pa ako...I still have my hair oh.." Tapos hinawakan ko ang kamay ni mama..
"Sabi ko kasi hwag ka nang magturo.
" si mama..
"Ma.... Eto na lang yung gusto Kong gawin... Kaya siguro naeextend pa life ko because those kids needs me ma. ". I told mama..
"Osige anak...pero hwag ka naman magpapagod.."; pigil si papa sa pag iyak...
Sabi nila sakin tanggap na nila na mawawala ako sakanila...
But when I'm going to their room late at night their crying in front of their altar...
Praying ...
Hoping na magkaroon ng miracle...
Hindi ko maiwasan ang Hindi umiyak pag nakikita ko silang nahihirapan tanggapin..
****
Hindi umaalis sina mama at papa sa room ko ...
Pinapauna pa akong matulog..
Walang araw na Hindi sila umiiyak sa harapan ng altar...
I thank God again for giving me a parent like them...
Who depends only in God...
****
