Pain and Regret

Chapter: 11

Amber's POV

2weeks had passed since audrey reunites with her siblings. Since that day, I always caught her smiling like an idiot. It makes me so happy seeing her happy. It was priceless! What I'd give to see that genuine smile everyday. Pero napapansin ko rin na nitong mga nakaraang araw ay napapadalas ang pag-alis niya ng bahay. Sa tuwing tatanungin ko naman siya kung saan siya pupunta ay lagi niyang isinasagot  ay 'Magco-coffee lang sa labas'. She's been acting so weird these past few days. May kape naman sa bahay eh. Gusto pa sa labas.

"Amber alis lang ako." Sabi nito sabay kuha ng bag niya sa ibabaw ng drawer.

"Where are you going this time?" Nakataas kilay na tanong ko. I'm sure as hell na alam niyang pinagdududahan ko na ang mga ikinikilos niya

"C-Coffee S-Shop" Sagot niya.

Tinanguan ko lamang ito at ng mapagtantu ko na nakalabas na siya ng bahay ay kaagad kong kinuha ang jacket ko sa kwarto at kaagad na lumabas ng bahay.

Pagkalabas na pagkalabas ko ay kaagad akong pumara ng Taxi at pinasundan ang Taxi na sinasakyan ni Audrey.

Tama kayo ng basa. Sinundan ko siya. I'm gonna prepare a valid reason in case she finds out na I was following her.

Curiousity killed the cat.

After 20minutes ay huminto ang taxi na sinasakyan niya sa harapan ng... Hospital? Anong ginagawa niya dito at anong gagawin niya dito? May dinadalaw ba siya? Hindi kaya napapart-time job siya dito as personal assistant? Oh crap that.

"Mam huminto na po ang taxi na pinapasundan niyo." Sabi sakin ni manong driver.

"Alam ko po manong. Nakikita ko." I said. I couldn't hide the sarcasm in my voice.

"Sabi ko nga po mam." Sabi naman nito saka na lang siya napakamot sa ulo niya.

Hindi ko na pinansin si Manong at tinignan na ulit si Audrey. Nakita ko na pumasok ito sa loob. Bago pa siya makapasok ay nakita ko ang pag-aalinlangan niya sa pagbukas ng pinto. Gosh! Curiousity kills me! Ano bang gagawin niya sa hospital!

Nagkakalahating oras na magmula ng pumasok siya sa loob at hanggang ngayon ay hindi pa rin ito lumalabas. I suddenly felt nervious it was slowly growing inside me.

Habang hinihintay ko siyang lumabas ay kinuha ko na muna ang cellphone ko at naglaro ng kung ano ano doon just to kill the boredom.

Nang nasa kalagitnaan ako ng paglalaro ay bigla nalang akong kinalabit ni manong.

"Why, manong?" Tanong ko habang hindi ko pa rin inaalis ang tingin ko sa cellphone ko.

"Lumabas na po yung kaibigan niyo." Kaagad naman akong napatingin sa harapan ng hospital ng sabihin yun ni Manong.

Nakita ko si Audrey na papalabas at umiiyak. Fuck. Pagkatapos ay sumakay na ulit siya sa taxi na sinakyan niya kanina. Shit! what happened?

Dali dali akong nagbigay ng bayad kay manong ay bumaba sa Taxi at pumunta na hospital. Nang nasa harapan na 'ko ng pintuan ay kaagad akong kinabahan sa nabasa ko.

'Terrence D. Jimenez'
'Neuro Oncogist'

Nag-aalinlangan pa akon buksan ito pero di kalaunan ay dahan dahan ko itong binuksan at agad na sumalubong sa'kin ang lamig dito sa loob opisina.

"Good Afternoon po Mam. May appoinment po ba kayo?" Tanong sa'kin nung nurse o secretary ata ng doctor.

"Nothing. But I would like to ask something? Patient nyo ba si Ms. Audrey Rodriguez? Yung kakalabas lang kanina?" Tanong ko dito.