Ucieczka przed prawdą

Prolog ~Nie chciałam~

Nigdy nie chciałam wyjeżdżać.
Nigdy nie chciałam zostawiać przyjaciół.
Nigdy nie chciałam go poznawać.
Nie wiedziałam, że on chce poznać mnie.
Mam na imię Olivia. Jestem zwykłą nastolatką. To znaczy... Byłam. Gdy miałam trzynaście lat moja mama zmieniła pracę. Nie wiedziałam co mnie czeka, ale cieszyłam się, że będziemy miały więcej pieniędzy, albo... Że będziemy miały pieniądze. U nas nigdy się nie przelewało. Mój ojciec, siedemnaście lat temu, gdy dowiedział się o tym,że zjawię się na tym świecie- uciekł. Gdy byłam mała nie mogłam zrozumieć czemu inni mają kogoś oprócz mamy. Ja nauczyłam się, żyć bez niego i przestał mnie obchodzić, a z mojego słownika zniknęło słowo "tata". Szczerze to nigdy dla mnie nie istniało...

Po zmianie pracy przez moją mamę musiałyśmy ciągle się przeprowadzać. Nie miałam stałego domu. Raz tu, raz tam... Mam 17 lat i w moim rodzinnym mieście ostatnio byłam chyba... Trzy lata temu przejazdem. Chciałabym tam wrócić. Przyjaciele nie odzywają się do mnie od moich 15 urodzin wyprawianych na Skypie.

Często zmieniałam szkoły. Za często. Ludzie nie lubią nowych. Ja całe życie byłam nowa. Wyzywali mnie, straszyli, robili głupie żarty. Starałam się nie reagować. Nie pokazywać, że mnie to boli, bo przecież oto im chodziło. Przeszkadzały im moje rude włosy, moje piegi. Kiedyś to wszystko uważałam za atuty. Oni zmienili je w wady. Mimo, że mnóstwo uczniów nosi okulary, tylko ze mnie się śmieją, "jaka ślepa", ciekawi ich, jak szybko się potknę, przewrócę, gdy mi je zabiorą. Jestem niska, co według nich czyni mnie świetnym wieszakiem. W tłumie mnie nie widzą. Jeśli mnie popchną to nie ich wina, bo przecież mnie nie widzieli. A gdy już się przeniosę, myślą, że wygrali. Że to dzięki nim, że nie wytrzymałam psychicznie ( co mogłoby być możliwę). Każda nowa szkoła niszczy cząstkę mnie. Coś we mnie umiera. Jakaś część szczęścia odchodzi w zapomnienie. Nie chcę tak żyć.

Tęsknie za starym życiem. Tęsknię za starym domem. Tęsknię za starymi przyjaciółmi. Tęsknię za starą sobą. Olivia, gdzie jesteś?