İntikam Aşkı

11 . BÖLÜM

Herkese iyi okumalar hepiniz seviliyorsunuz :*

BESTENİN AĞZINDAN

Sabah uyandığımda sağıma döndüm ve sıcak bir tene değdiğimi hissettim tövbe bismillah noluyoz lan !

Gözlerimi açtım ve doğrulmaya çalıştım ama tabiki beceremedim neden çünkü buğra bey ahtapot gibi kollarıyla sarılmıştı bana aman ne güzel birde bu salakla uğraş bütün gün revamı ya bu bana Allahım ?

Umutla tavana baktım ama cevap gelmeyeceğini anladım. Tekrar doğrulmaya çalıştım ama tabiki yine olmadı bu çocukta nasıl bir güç vardır.

Ellerimle onu ittirmeye başladım ama ellerimi fazla zorladığım için bağırdım ben ellerimin yaralarını nasıl unuttum.
"Ahhh" ellerimi hemen geri çektim "Allah kahretsin" benim acıyla bağırmamdan sonra beyefendi sonunda uyanabildi ve "noldu canın mı yandı" dediğinde sinirle suratına bakıp "sence"dedim.

Sonra kafamı tekrar tavana çevirdim "Allahım gönderiyosun bari takip et " dedim ve yüzümü tekrar buğraya çevirdim anlasın artık oda  halimide ona göre davransın ama beyefendi ne yaptı mal mal suratıma baktı sadece "of" diyip yataktan kalktım.

Sabah sabah uğraştığım şeye bak. Bir kez daha anladım asla o kitaptaki kızlar gibi öyle güzel  uyanamayacağım gerçi cinayet işleyerek uyanmakta olabilir. Mesela babamın katiline işkence  çektirerek çok psikopatım biliyorum ama bişey gelmez elimden içimdeki intikam aşkı sönmez hemde asla.

Bunları düşüne düşüne aşağıya kadar inmiştim. Derin bir nefes alıp kendime geldim ve mutfağa girdim. Kahvaltı her zamanki gibi hazırdı hemen oturup bir şeyler atıştırmaya başladım.

Karnımı doyurunca kalktım ve odama  yöneldim odaya girmemle çığlığı basmam bir oldu ve hemen arkamı döndüm.

"Ya sen salak mısın ? Benim odamın içinde nasıl böyle dolaşırsın sen ?"dediğimde "ne var ya giyecek bir şey aradım evde ama bulamadım bende tekrar odaya döndüm tam  giyinecektim sen geldin"diye son derece sakin bir şekilde cevap verdi.

"Iyi ben şimdi odadan çıkıyorum geldiğimde giyinmiş ol"diyip kapıyı kapatıp çıktım.

Beş dakika sonra odaya gittiğimde üstünü giyinmiş yatakta oturuyordu sinirle yanına gittim.

Sessizce oturmaya başladık öylece sessizliği seviyordum.Sessizliği bozan buğranın sorusu olsun.

"Sen tek çocuk musun ?" bir an afallasamda "evet bir sorun mu vardı." "Hayır yok bişey merak ettim sadece. Son bişey daha neden evde hiç erkek kıyafeti yok baban nerede" bu soru karşısında baya bir şaşırdım daha önce kimse bana babamı  sormamıştı.

Konuşmaya çalıştım ama tek  yapabildiğim ağzımı açıp kapatabilmek oldu. Sonra ise gözlerim doldu ve istemeden ağlamaya başladım. Kendimi durduramıyordum. Buğra ise bu halime şaşıp donmus bir şekilde yüzüme bakıyordu sadece.

"Hey dur dur noldu şimdi ağlama"desede fayda etmedi tabiki ben ağlamaya devam ettim. Sadece biraz kendime geldiğimde ağlamam durmuştu.

Buğra bana yaklaşmaya hatta dokunmaya çekinir bir vaziyetteydi. Yavaşça yaklaştı ve "iyi misin Beste nolur birşey de" dediğinde ben yeni yeni geliyordum kendime.

Derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım,konuşmak için ağzımı açtım ağzımdan dökülen sözcükler ise şunlar oldu"iyiyim sadece bir anda böyle oldu bende anlamadım"diye kocaman bir yalan attım buğraya.

Buğra bu dediğime inanmamıştı bana dikkatle baktı ve "Beste ben burda iki yaşında çocuk değilim nolduğunu doğru düzgün anlatır mısın ?"diye soran gözlerle yüzüme bakıyordu anlatmak istemiyordum bunu Umaydan başkası bilmemeliydi.