Sendeki Yanım

<6.bölüm>

Gözlerime inanamıyorum bu mirandı ve bana bakıp gülecekken birden ağladığımı farketti ve suratını asıp
'Sana ne oldu iyi misin Elis ?'
'Gerçekten sen şuan üzgün olduğumu görüyomusun yüzüme sıçrattığın çamurdan gözükmüyor sanmıştım!'
Çok kızmıştım ona.miran bu sinirli hareketimi tuhaf bulmuş olucak ki
'Bu kadar üzgün bir durumdayken bile sana yardım etmek isteyen birine bu kadar hırçın davranman tuhaf'
'Ya ben senden yardım istemiyorum seni üzüntülerime bile dahil etmek istemiyorum'
Bana baktı ve masum bir ifadeyle
'Ama ben seni yaşadığım her güzel anıma mutluluğuma üzüntüme kederime hırsıma yani kısacası hayatıma dahil etmek istiyorum onu nabıcaz?'
Ben birden donmuştum neden şuan ona kızamıyordum yada onu takmamazlıktan geliyormuş gibi yapamıyordum neden ona bağıramıyordum.ben bunları düşünürken miran beni kolumdan çekerek arabaya bindirip bana bakıp
'Ee senin bineceğin yoktu benimde seni burda bırakma ihtimalim'
İstemsizce tebessümlerimden gene biriyle karşı karşıya kalmıştım nedense bu hep miranın yanında oluyordu ben neden böyle hissediyordum bilmiyorum ama bana gerçektende tuhaf bişey oluyordu sanki hiç bilmediğim kalbimin derinlerinde bir kuytu köşede saklı bir duygu yavaş yavaş kendini ortaya çıkartıyordu bu duygu aşkmıydı sevgimi?ben bu duyguyu babamla keşfettim babamın ölümüyle terkettim.tekrardan hatırlamam çok tuhaftı bu kadar kısa bir sürede hele ki Hemde yeni tanıştığım bir kızla çıkan bir çocuk ben Nasıl böyle birine bu duyguları sunabilirdim ki diye düşünürken dışardan biri cama tıklattı bu mirandı bana bakarak
'Geldik ama sen inmeyi düşünmüyorsun sanırım'
'İniyorum be tamam'
Bana kolunu uzatarak
'Bugünün güzel geçmesini istiyorsan dediklerimi yap küçük cadı koluma girerek bana eşlik etmenle başlayalım mesela'
Neden bilmiyorum ama kabul ettim.etrafı çiçeklerle farklı farklı kuş sesleriyle kaplı bi tünele girdik.burası çok güzeldi hayatım boyunca bu kadar huzurlu bi yer görmemiştim.miran bana bakarak
'Hiç kimseyle paylaşamıcağı bazı sırlar olur insanın huzur dolu bir yer arar ya benim küçüklüğümden bu yana huzur bulduğum tek ve eşsiz yerdi'
Şaşırmış bir durumda mirana baktım
'Yerdi diyorsun şuan neden huzur bulmuyorsun ki bu kadar güzel bi yerden'
Miran imalı bir şekilde gülerek
'Çünkü hayatıma ayakkabımı pisleten bir kız girdi sonra kısa sürede hayatım oldu mutluluğum oldu düşüncem oldu bazen hüzünüm bazen yüzümdeki gülücük oldu ben bu yeri onu gördüğüm anda unuttum çünkü o kız bana huzurdan daha büyük birşeyin AŞKın varolduğuna inandırdı'
Bu ben olamazdım ki hayatında miray vardı yinede içimi bir şüphe sarmıştı ama anlamamazlıktan gelip
'Haklısın miray çok iyi bir kız'
'Elis miray değil bu kişi sensin'
'Ama sen mirayı...'
'Of Elis bi erkek hayatı boyunca üç kişiye sahip çıkar korur kollar bunlardan birincisi ailesinden biri ikincisi sevdiği kadın üçüncüsü ise sevdiği kadından olan biricik evladı'
'Yani miray...'
'Evet miray benim kızım'
Gülücük sesleri bütün kuş cıvıltılarının yerini almıştı'
Miranın göğsüne sürekli vurarak
'Hiç komik değildi pislik'
Miran ellerimi kalbine götürdü ve gözlerime baktı şaşırmıştım bi kalp bu kadar hızlı Nasıl atardı ki
'Miran senin kalbin...'
'Evet Elis seni gördüğüm andan beri kalbim böyle atıyor benim kalbim beni de şaşırtıyor açıkcası'
Bana yaklaşıp anlıma küçük bir Buse kondurdu.tam o sırada bir ses geldi
'Miraaaann!'

Arkadaşlar umarım beğenirsiniz uzun süredir yazamıyordum yazıncada güzel olsun istedim umarım beğenirsiniz ^_^