Her Bitchy Ways

Way #9

Isang oras na akong naghihintay sa labas ng school pero yung hinihintay ko ay hindi pa ako sinisipot. How could he make me wait this long. Hindi ko rin alam king bakit pinili ko pang hinatayin siya kahit na pwede na akong umalis.

I dialed his number. I was doing this for the nth time but still, I  can't contact him.

"Where the hell are you?!" I said more to myself.

Alam naman niya na ayoko sa lahat yung pinaghihintay.

Nobody wants to talk to me. Lahat sila nasisindak sa akin. I am used to it naman. Wala na akong pakialam kung walang gustong kumausap sakin mas gusto ko pa nga na walang kung sinu-sino ang sumisipsip sakin.

After how many minutes I decided to leave and stop waiting. Nasasayang kang ang oras ko. Nangangawit na din ako sa kakatayo.

I am on my last year in high school.

I'm still undecided. Hindi ko pa alam kung anong kukunin ko and kung saan ako mag-aaral.

Nagulat ako ng makarating ako ng bahay. My mom and dad are sitting together with my sister. They are busy chatting kaya hindi nila napansin ang pahdating ko.

I know mukha akong papansin but no... masyado cyung cheap. I won't stoop that low. I don't hella care if they don't care about my existence because I'm too tired proving my worth. I'm too tired following their rules just to be noticed. I'm always not enough because it's always Porsche. Siya na magaling. Porsche na maganda. Porsche na mabait. Porsche na matalino. I had too much! Yung tipong makikita ko lang siya magdidilim na ang paningin ko.

Hindi ko na sila pinansin pa. Dumiretso na ko paakyat sa kwarto ko.

Sawang-sawa na ako.

Siya na lang palagi. Kailan magiging ako?

Tanging silang tatlo lang ang maririnig sa dining room. I want to roll my eyes. Sila-sila lang naman ang nagkakaintindihan sa mga pinag-uusapan nila.

"Are you planning to take your masters after you graduate?" seryosong tanong ni Dad.

Napaangat ako ng tingin ng maotanong niya yun. What the hell? Porsche's only in her third year tapos masteral na ang topic nila? Hindi ko napigilan ang pag-ikot ng mga mata ko.

"I don't know, Dad. Baka magtrabaho muna ako after I graduated then I'll think about it if magma-masteral ako." ani Porsche.

Tumango naman si Dad sa kanya. "Okay don naman yun."

"How about you, Lex? What are you up to? I hope you're gonna take-up business related course too." sabat ni Mommy.

Napatigil ako sa pagkain. Heto na anamn sila sa pagkontrol sa buhay namin.

"Sorry to dissapoint you, Mom. I don't have plans taking some business related course. It's not even my thing." I said.

Nangunot naman ang noo niya habang nakatingin sakin. "We are expecting the both of you to take over our businesses. Kayong dalawa ang magmamana ng mga yun so kailangan may alam kayo about business. What do you want? You want to draw? Design clothes? Maraming designers diyan sa tabi-tabi pero konti lang ang may opportunity na makilala at sumikat. Sa tingin mo ba kikita ka kung hindi ka kilala? Please. Can you use your brain this time, Lex? This is a serious matter."

Nakatingin lang ako sa kanya habang sinasabi ang mga yun. That was a big blow.

Parang nilait na niya ang buong pagkatao ko. Napahawak ako ng mahigpit sa hawak kong kubyertos.

Sinipa ni Porsche ang paa ko sa ilalim ng table. Kaya naagaw niya ang pansin ko. Bahagya siyang umiling parang sinasabi na wag na akong sumagot.

Business? Bakit ko sila susundan? I have my own will to choose and decide about my future. Oo nga't sila ang nagpapalamon sakin but that's not the right reason. Responsibility nila na pakainin ako, bihisan at pag-aralin pero never nilang naging responsibilidad ang diktahan ako kung anong gusto kong gawin sa buhay ko.

Not even my own parents. No one can dictate me. It's my life after all.