'Που στο καλό τον έχω βάλει ρε γαμωτο' ειπα λιγο δυνατα στον εαυτό μου. Παει έτσι και δεν τον βρω, δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω. Είναι και το μονο πράγμα που έχω, για να θυμάμαι όλες τις καλες μας στιγμές. Άραγε αυτή να τον θυμάται τον κύριο Larry; ελπίζω ναι... Ηταν το αγαπημένο μας παιχνίδι, τον θέλαμε τόσο πολύ και οι δύο.
Το δωμάτιο μου το είχα κάνει χάλια, τα παπλώματα βρισκόντουσαν στο πάτωμα μαζι με τα μαξιλάρια, τα μισα ρούχα μου ηταν πανω στο κρεβάτι και τα αλλά κάτω και οτι υπήρχε πανω στο γραφείο κ' οπουδήποτε άλλου ή θα τα είχα πετάξει εξω στον διάδρομο ή δίπλα απο την πόρτα.
Πουθενά όμως δεν τον εβρισκα, είχα κοιτάξει παντού τι υπνοδωμάτια, τι κουζίνες, τι μπάνια τίποτα. Όλο αυτό με έκανε να νευριαζω και όταν νευριαζω... Δεν θέλει να με βλέπει κανείς. Έκατσα στο κρεβάτι με τα χέρια μου λυγισμένα στο στρώμα και κοίταξα το ταβάνι, άρχισα να σκέφτομαι το που μπορεί να βρίσκεται και ξεφυσουσα μέχρι που άκουσα την μαμά μου να μου μιλάει. Γυρισα απότομα και την κοίταξα 'τι θες;' της είπα λίγο ενοχλημένα 'εγω; τίποτα το θέμα είναι αν εσύ θες αυτό' ηταν δίπλα απο την πόρτα και κούνησε το χερι της κρατώντας τον κύριο Larry 'OMG ΜΑΜΑ ΝΑ ΣΕ ΦΙΛΗΣΩ' η φωνη μου ηταν τόσο δυνατή απο την τόση χαρα που πήρα 'χαχα έλα βρε φτάνει' μου είπε γελώντας, την είχα σφίξει και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα 'συγνώμη' καθησα και της εκανα χώρο για να κάτσει και αυτή 'που το βρήκες;' την ρωτησα με αγωνία βάζοντας τα χέρια μου γύρω απο τα πόδια μου 'στο σαλόνι κατω στον καναπέ' 'μου αρέσει που εψαξα κιόλας' 'αμμ τώρα θα το μάθεις εσύ; όταν θες κάτι δεν θα το βρείς και όταν δεν το θες θα το βρείς' της χαμογέλασα και της έπιασα το χέρι 'ευτυχώς που έχω και εσένα αν δεν το βρισκες δεν θα πηγενα πουθενά' 'το ξέρω Lauren τώρα θα σε μάθω απο μικρή έτσι έκανες, θυμάσαι τοτε που έπρεπε να ετοιμαστουμε για το σπίτι της θείας και ειχαμε αργήσει δυο ώρες επειδή δεν βρίσκαμε τον κύριο Larry και τελικά ηταν στο αυτοκίνητο;' θυμηθηκα το γεγονός αυτο και γελασα ηταν πολύ αστείο τώρα, αλλά και παλι το ίδιο θα εκανα και σε αυτήν την ηλικία 'μην γελάς δεν είναι καθόλου αστείο' το ύφος της ηταν σοβαρό που σε έκανε να γελάς ακόμα περισσότερο 'καλα καλά σταματάω' είπα χαχανιζοντας 'αυτή η κοπέλα την Camila εννοώ' ωχ τι θα μου πει τωρα; 'ναι τι;' της είπα και την κοίταξα περίεργα 'την αγαπάς εε;' και ναι ήμουν σίγουρη οτι θα μου το ρωτούσε αυτό 'απο τοτε που ήσουν μικρή μου μιλούσες συνέχεια γιαυτην και με τα γλυκοτερα λόγια, στην αρχή πίστευα οτι την αγαπουσες φιλικα αλλά μετα είχα αλλες υποψίες και τώρα με το προηγούμενο περιστατικό επιβεβαιώθηκα' δεν μπορουσα να την κοιτάξω στα μάτια ντρεπόμουν, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί 'μην κοιτάς αλλού ξέρεις οτι ποτέ μου δεν θα σε κοροιδεψω, κρίνω η μαλωσω για κάτι που σε κάνει χαρούμενη. Οκ μπορεί να ηταν λίγο περίεργο στην αρχή, αλλα εγώ θέλω να είσαι ευτυχισμένη' ήθελα να κλάψω... για την ακρίβεια εκλαιγα, ένιωθα τα δάκρυα στα μαγούλα μου. Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση 'σε ευχαριστώ μαμά' της εσφιξα το χέρι με δύναμη και την αγκάλιασα σφιχτά 'μην με ευχαριστεις αγάπη μου, την αλήθεια λέω' επι 2 με 3 λεπτα δεν μίλαγε καμια μας και την άκουσα να μου λέει 'άντε σήκω πρέπει να μαζεψεις το δωμάτιο σου και να κοιμηθεις νωρίς το βράδυ' αναστεναξα με αυτό βαριομουν τόσο πολύ 'έλα ρε μαμα ' 'δεν έχει έλα... σηκω' σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα 'αντιο Lolita'
YOU ARE READING
The Throne (greek fanfic)
Fanfiction~Προσοχή αυτό το fanfic έχει ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο, γιαυτό όποιος έχει πρόβλημα μην το διαβάσει~ ~Μπορεί μια μητέρα να βάλει να σκοτώσουν το ίδιο της το παιδί, για να συνεχίσει να έχει την κατακτήσει του θρόνου;~
