Huzursuzum...
İçimde nedenini bilmediğim bir his.
Düşünceliyim...
Rahat alamadığım nefes daraltıyor ruhumu.
Daralıyorum...
Vedalar da, sevdiklerimi bırakmada.
Susuyorum...
İçimden geleni değilde, çıkması gerektiği gibi söylüyorum.
Sonra susuyorum.
Bu ben miyim?
Ben, bende ne kadar ben?
Bilmiyorum.
İçim de nedensiz bir huzursuzluk,
Gözümde büyük nedenli gözyaşı.
Siliyorum, yarı ıslak yarı kuru.
Bakıyorum, yarı açık yarı kapalı gözlerle.
Ama anlıyorum, bütün benliğimle koca bir yalnızlığımı.
Yalnızlığımı tek başıma yaşıyorum.
Tek başıma hissediyorum.
Yalnızlık büyük olunca, çektiğinde büyük oluyor.
Çektirdiğinse bilinmez.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İçimdeki Çığlık
PoesíaSussam da kanayan bir yara var. Anlatsam diyorum korkmadan ve her şeyi. Anlatsam bende ki bana yaşatılanları. Döksem içimi ya da kussam öfk...
