Μην με αφησεις.

πισω στο παρελθόν.

Αχιλλέας.

Ο Αλέξης έχεις απόλυτο δίκιο.
Θα τα διόρθωσω όμως είναι δύσκολο από την πλευρά μου,φαντάζομαι πως ένιωσε όλο αυτόν τον καιρό,την πλυγωσα και την ξέχασα!
Τον Μπέλα μου,που έχω μπλέξει ρε γαμωτο.
Ήξερα ότι θα την έκανα κακό.
Flashback.
Ακούω το κουδούνι να χτυπάει,αυτήν πρέπει να είναι.
Της ανοιγω την πόρτα,τι ήθελε και ήρθε δεν έχω καθόλου όρεξη.
Και είμαι στα όρια μου πρέπει να πάρω την δόση μου..
"Αχιλλέααα" τρέχει να με αγκαλιάσει.
Μυο φενεται χαρούμενη.
Την περνώ και εγώ αγκαλιά αλλά δεν έδωσα και τόσο σημασία
"Ηρθες σε λάθος στιγμή πρέπει να πάρω την δόση μου,δεν αντεχω άλλο." της λεω.
"Δεν Σοτ έχω πει να σταματήσεις γαμωτο σου; Ειοες ότι θ με ακουσεις!" μου λέει και βλέπω το πρόσωπό της να σκλήρενει.
"Ξέρεις ότι δεν μπορώ από την μια μέρα στην άλλη ρε ελπιδα! Ξεκολλα γαμωτο σκυ." της λεω δυνατά.
Γαμωτο πως της μιλάω έτσι!
Εχθες μου χάρισε μια πολύ όμορφη βραδια,μου εμπιστεύτηκε το σώμα της,κάναμε έρωτα.
Ή πρώτη κοπέλα που μου χάρισε κάτι τέτοιο.
Αφηνω απότομα της σκέψεις μου και κάθομαι στον καναπέ και περνώ την ένεση μου.
Με κοιτάει, τρέχει να μου την πάρει από τα χέρια.
Οσο αργουσα να την πάρω τόσο τρελενομουν.
"Φερέ πίσω την ένεση! Τώρα!" αρχίζω να φωνάζω πλέον.
"Αχιλλέα! Δεν θέλω να πεθάνεις από αυτήν την κώλο αηδία! Δεν θέλω να παθεις κατι να σε χάσω!"
Μου λέει και βλέπω την θλίψη στα μάτια της.
Όμως γρήγορα την πιανω και την κολλω στον τοίχο. "Μην τολμησεις και ξανά πάρεις αυτό το πραγμα τι καταλαβες; " της λεω αγρια.
"Οχι δεν κατάλαβα! Και οαρε τα χερια σου."
"Σκασε!" φωνάζω.
"Πως μιλάς έτσι ρε Αχιλλέα;πας καλά ρε; Εισια μαλάκας;"
"Δεν θα μου βγαζεις γλώσσα"
Της λεω και μου πατάει χαστουκι.
Μόλις το κάνει αυτό την πιανω από τον λαιμό.
Με τα δύο μου χέρια πολύ δυνατά την βλέπω να προσπαθεί να αναπνεύσει όμως να μην τα καταφέρνει για μερικά δευτερόλεπτα, πέφτουν δάκρυα από τα μάτια της και την βλέπω να χαροπαλευει να ξεφύγει από τα χέρια μου.
Την αφηνω αμέσως μόλις καταλαβενω τι κανω.
Πέφτει στο πάτωμα και πιάνει τον λαιμό της..προσπαθώντας να βρει την ανασα της ξανά.
"Ελπίδα..συγνώμη δεν ξέρω τι σκεφτόμουν!''
Με κοιτάει στα μάτια και ορκιζομουν εκείνη την στιγμή η καρδιά μου χτυπάει πολύ δυνατά.
" δεν το ήθελες; Τι εννοεις; Παράλιγο να με σκοτώσεις.. Και όλο αυτό γιατί; Γιατί νοιαστηκα για σένα ε; Γιατί δεν ήθελα να σε χάσω από την ζωή μου; Ήθελα να είμαι το κορίτσι σου.
Έκανα έρωτα μαζί σου και μου φέρεσαι σαν σκουπίδι.
Τι συγνώμη!ΤΙ ΣΥΓΝΩΜΗ; " μου λέει μέσα στους λιγμους της και νιώθω τόσο απαίσια.
Προσπαθεί να ξανά πάρει τον λόγο..
"Σε μισώ αχιλλεα. Δεν θέλω να σε ξανά δω ποτε!"
Είπε και έφυγε τρέχοντας!
Τέλος flachback.

Πάω στο δωμάτιο που μοτ είπε ο Αλέξης.
Βλέπω μήνυμα της στο facebook.
"Γιατί ηρθες;" βλέπω.
"Τι εννοεις;"
"Αχιλλέα; Ξέρω καλά ότι ζεις!"
Μου λέει και μένω μαλάκας.
"Τι θες να πεις;" της απαντω.
"Αυτό που καταλαβες Αχιλλέα εννοώ. Ξέρω ότι είσαι εσυ! Τι νομίζεις Αχιλλέα δεν κατάλαβα το χαμόγελο σου; Την φωνή σου; Ξεχνάς ότι μεγάλωσα με σένα; Είχα συνηθίσει στην παρουσία σου. Μου πούλησες παραμύθια και ιστορίες εσυ και ή μάνα σου.ότι πεθανες. Δεν με λυπηθηκες καθόλου ε;"
Μου λέει και βγενω αμέσως από το δωμάτιο μου για να πάω στον Αλέξη.
Βγενω από την πόρτα μου και μόλις ανοίγω την βλεπω απέξω.
Ή αναση μου κόπηκε..