*Ace Dylan Alvarez POV*
""I know it's still early but I like you. A lot. Hindi ko pa to nararamdaman sa ibang babae. I'm sorry sa kamalasang nagawa ko sa'yo noon. But please, let me love you. Kahit ako na lang ang magmahal okay lang."
Ano ba tong pinasok ko? Sinapian yata ako ng masamang espirito. Nababaliw ako sa kanya. Kaya naman sinadya ko talagang tamaan siya ng bola. Waaaaaaaaaa! Secret lang natin yun ha? Medyo napalakas kasi ang tama ko sa kanya. Mabuti na lang at hindi siya na amnesia. Kung nagkataon lang talaga, iuuwi ko siya sa bahay namin. :DD
Whooooooa! Erase2x! HAHA, bad naman yata yun. Syempre tutulungan ko siya habang pumoporma sa kanya. Genius di ba?
Hay, ang ganda talaga niya. She's the perfect girl for me. Matalino, mabait, andaming talent at ang pinakagusto ko sa kanya? Nakita ko na kasi siya noon nung kumanta siya minsan sa school. She was so breathtakingly beautiful and she have this amazing voice. Sa katunayan favorite song ko ang I Won't Give Up ng dahil sa kanya. Kapag naririni ko yun parati ko siyang naaalala, siya lang. Wala ng iba.
Kaya lang, nakakahiya. Ako tong gago sa school namin. Last section at ilang beses ng kamuntik na ma kick out. Hay, malas talaga. Hindi ako makalapit dahil sobrang busy niya. Contest dito, Contest doon. Panalo dito, panalo doon. Ang talino talaga niya. Idol ko siya. Matagal na.
Gusto ko siya kaya lang anong maipagmamalaki ko? Wala. Kaya naman, nagpatuloy ako sa mga kagaguhan ko. Doon lang naman kasi ako magaling eh, sa kalokohan. Sa mga walang kwentang bagay. Pero nung makita ko ulit siya, kahit sinigawan at sinapak niya ako ang saya ko! Yung feeling na pwede akong magpa-party kahit anong oras ko gusto.
"Sorry Ace ha? Hindi ko kasi alam ang sasabihin ko. Hindi pa kasi talaga ako ready sa mga ganyang bagay. Let's be friends na lang. It's better that way."
BOOOOOOOM!
Sakit nun dre! Parang sinaksak ako ng paulit-ulit.
"Okay" I coldly replied.
Bakit ganun? Gusto kong tanggapin ang desisyon niya. Gusto ko. Pero hindi eh. Ang hirap.
"Sorry" narinig kong sabi niya.
Uminit ang ulo ko sabay hinampas ang gitara sa pader. Lumikha iyon ng ingay sabay ang singhap ng lahat ng taong naroroon.
"I don't need your sorry. I need your love. I'm not your friend Smile Penelope. I will never be"
And without further ado, I walked out. I was so angry and frustrated at myself. Wala ba talaga akong karapatan na maging masaya? Makikita mo Smile Penelope. Mamahalin mo rin ako. Makikita mo.
