Kahit ilang beses kong sabihin sa sarili ko na makakaya ko and that everything will pass, hindi ko maikakaila na masyado akong affected na para bang gumuho ang mundo ko.
Oo, ngumingiti ako at nakikitawa sa kasama ng ibang tao ngunit kapag mag-isa na lang ako, bigla na lang umaagos ang luha sa mga mata ko at waring pinipiga ang puso ko.
Ngunit higit sa lahat,grades ang pinakaapektado sa mga nangyari. Dahil nawala ako sa pokus, nasira ang konsentrasyon ko at parang lahat naman yata ng sistema ko ay nagbreakdown. I don't wanna elaborate the magnitude of this emotive eruption, dahil hindi maiiwasang maglasang amplaya na naman ako.
To cut the story short,I got the chance to talk to the youngest prof in our academic institution. The first thing that he made me realized ay hindi ko daw mahal ang sarili ko. And from then, i forgive myself and give myself a chance to love myself.
BINABASA MO ANG
PAGTALIKOD
Randomnaisipan kong isulat ito sa tindi ng emosyong nadarama ko na nilikha ng pagtalikod sa akin ng taong buong puso kong minahal... nasaan man sya ngayon,hindi mo man mabasa ito, hanggang sa mga oras na isinusulat ko ito,hindi pa rin nagbabago ang damdam...
