İntikam Oyunları (Askıda)

2.Bölüm: YÜZÜK

Sabah annem sayesinde uyandırılmıştım. Neymiş? Sözlenecekmişiz. Hazırlanmam gerekiyormuş.Banane, aşık değildim ki ona, güzel görünme çabası neden?
Gelenekmiş, onu bozamazmışım. Öyle bir bozardım ki...

Kuaföre gidiyorum diyerek evden çıktım ve motoruma binerek şehirde tur atmaya başladım.
Rüzgâr tenimi yalıyordu. Kaskın dışında kalan saçlarım uçuşurken daha çok hız yapıyordum.
İstediğim yere geldiğimde kaskımı çıkararak başımı sağa sola salladım.
Saçlarım dalgalanırken bir elimle saçımı arkaya attım.
Motordan inerek mağazaya girdim. Sıradan sade, siyah ve askılı bir elbise aldım. O salak için değerli vaktimi boşa harcamayacaktım.
Poşetle mağazadan çıkarak yeniden motora atlayıp evin yolunu tuttum. Çok da uzun olmayan bir yolculuğun ardından eve gelmiştim. Motorumu bana ait garaja bırakarak arka girişin yolunu tuttum. Eğer şansım varsa kimseyle karşılaşmadan üçüncü kattaki odama çıkabilirdim. Kulağa biraz imkansız geliyordu ama şans bu her şey olabilirdi gerçi bendeki şans ne kadar olurdu ondan şüpheliydim.

Kapıyı kapatmak için yavaşça dönüp gürültü çıkarmadan kapıyı kapatmıştım. Odama gitmek için arkamı döndüğümde içimden bir küfür savurdum. Ben şans demiştim değil mi? Bende şansın "Ş" harfi bile yoktu.
Annem bana şaşkınca baktı, eminim neden arka kapıdan girdiğimi merak ediyordu. Sonradan anlamış olacak ki bıkmış bir şekilde nefesini verdi.

"Cemre saçlarda değişim göremedim?"

"Çünkü yok."

"Ne demek yok?"

"Anne algılama sorunu falan mı başladı sende ? Yoksa yaşlılık mı? Gitmedim kuaföre."
Annem konuşmak için ağızını açmıştı ki izin vermeyip lafı ağızına tıktım ve konuşmaya devam ettim. "O yavşak için özel bir şey yapmayacağım. Zaten zorla evleniyorum. Kuklaymışım gibi kafanıza eseni yaptırıyorsunuz."

Annem her zamanki gibi sinirlenerek, "Sözlerine dikkat et Asena. Ayrıca arka kapıdan girme olayını seninle sonradan özel olarak konuşacağız." dediğinde içime bi öküz oturmuştu ama bu bana Asena demesinden daha çok koymamıştı. Sert duruşumu takınarak cevap vermeye çabaladım.

"O isimle seslenme bana. O ismi ağzına almaya hakkın yok senin!"

O ismi bana koyan kişi teyzemdi. Bu ailede en sevdiğim insanda oydu ancak vefat etmişti, zaten yaşıyor olsaydı şuan evleniyor olmazdım, daha 20 yaşında...

"Ne demek yok? Ablam koydu o ismi sana!"

"Azıcık ablana benze sende!"

"Yeter be! Herkes ablana benze ablana benze diyor beni böyle kabulleneceksin annenim ben senin. Seni 9 ay karnımda taşıdım ben! Ben taşıdım! Ablam değil."

"Taşımasaydın. Bende bu lanet dünyaya gelmezdim. Daha rahat olurdu benim için."

Annem şaşkın bir ifadeyle bana bakakaldı.

Bense onu umursamadan merdivenlere ve oradan da odama yöneldim. Sinirden bütün kaslarım gerilmişti ve titriyordum. Sakinleşmek için sıcak bir duşa ihtiyacım vardı. Üstümdeki kıyafetlerden hemen kurtulup duşa girdim.

Sıcak su tenimden damlalar halinde süzülerek zeminle buluşurken gevşemiştim. Küvete yatmayı çok isterdim ancak zamanım sınırlıydı. Gerçi, kimin umurunda?
Küveti doldurmaya başladım, ve küvet dolduğunda omuzlarıma kadar suya girecek şekilde küvete uzandım.
Saçlarım belli bir yere kadar ıslanmıştı, gözlerimi kapatıp suyun içinde sessizce bir süre yattım, 5 dakika, 10 dakika, 15-20 dakika derken kapı tıklatılmaya başladı.
"Bok mu yiyorsun Cemre? Geldiler, çık artık!" annemin sorusuna karşılık, Gözlerimi yavaşça aralayıp derin bir nefes alarak cevap verdim. "Evet bok yiyorum! Hay Allah'ım." diye söylenerek ayağa kalktım.
Saçlarımı tamamen ıslatarak şampuanladım. Ardından vücudumu sabunladım. Durulanıp duştan çıkarak havluyla sardım bedenimi. Tarağı elime aldığımda bir yandan söyleniyordum bir yandan da aynaya bakarak saçlarımı taramaya çalışıyordum. Ardından saçlarımı kurutup biraz daha oyalanmak için düz fön çekmiştim. Banyodan çıkıp dolabıma yöneldim. Dolaba koyduğum elbiseyi alarak yatağa koydum. İç çamaşırlarımı giydikten sonra elbiseyi giydim. Dizimden bir karış yukarıdaydı etek boyu. Askılı ve ne yazık ki göğüs dekolteliydi.
Ben neden bu elbiseyi almıştım ki?
Kendime not: Asla gördüğün ilk elbiseyi alma.