Het zoete broodje *Pauze*

1 Nathalie

Zoals bijna elke morgen maakt mijn wekker me luid piepend wakker om half 6 's ochtends. Met een grimmige zucht sla ik hard op het ding, zodat het stopt met het afgrijselijke gepiep. Ik hijs mezelf overeind en rek mezelf uit. Mijn kat, Kitty, maakt mauwende geluiden. Een teken dat ze honger heeft. Zoals elke ochtend.

Ik stap uit bed in mijn zwarte sloffen en volg mijn kat naar de keuken. Het gemiauw word met de seconde erger. Snel pak ik een pakje kattenvoer uit de kast en geef ik het aan Kitty. Eindelijk houdt haar gemiauw op. Ik grinnik en pak zelf de spullen voor koffie. Slaperig zet ik het koffie apparaat aan en wacht ik tot mijn blauw mok gevuld is met cafeïne, AKA koffie.

Als dan eindelijk mijn koffie klaar is en ik mijn ontbijt, wat bestond uit een simpel beschuitje met kaas, op heb loop ik terug naar mijn slaapkamer, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat ik in een half uur bij mijn werk, dat midden in de stad is, moet zijn.

In een roes van paniek neem ik een korte douche, kleed ik me aan in mijn favoriete, grijze jeans en een zwarte top en doe ik mijn bruine haar in een paardenstaart. Ik poets mijn tanden en doe mijn favoriete, zwarte sneakers aan. Snel geef ik mijn kat een aai, nadat ik bijna over haar heen gestruikeld ben, en ren ik de deur uit, terwijl ik mijn jas aan probeer te doen en mijn tas over mijn schouder probeer te zwaaien. Ik ren snel door het trappenhuis van het appartementencomplex en kom uiteindelijk aan in de garage, waar ik mijn zwarte fiets van het slot haal en de garage uit fiets. 

Na een tijdje door de stad te hebben gefietst kom ik aan bij de bakkerij van Mevrouw Joas. Mijn baas. Ik zet mijn fiets op slot in het fietsenrek en loop binnen, terwijl de deur een rinkelend geluid maakt. De geur van versgebakken broodjes en chocolade vult mijn neus terwijl ik mijn jas op de kapstok hang die naast de deur staat, de kapstok voor het personeel.

'Nathalie? Net op tijd, kom. Help me eens met die croissantjes.' hoor ik de stem van Mevrouw Joas, die al een beetje krakerig is, vanuit de keuken roepen. Ik zucht opgelucht, wetend dat ik niet te laat ben en loop vervolgens naar de achterkant van de bakkerij. 

In het keukengedeelte is het al wat drukker. Mevrouw Joas staat bij de ovens, haar dochter en schoonzoon zijn bezig met het vullen van chocoladebroodjes en hun 2 jaar oude dochter zit in de hoek met blokken te spelen. Ik pak mijn schort van de stapel en knoop hem op. Het is een wit schort waar in sierlijke letters, Het zoete broodje op geschreven is. De naam van de bakkerij. Met snelle pasjes loop ik naar Mevrouw Joas toe, die bezig is de croissantjes uit de oven te halen. Er staan twee bakken, waar ik de croissantjes in moet doen. Zoals elke ochtend. Ik draai me naar de hete bakplaten vol knapperige croissantjes toe en begin ze in de twee verschillende bakken te doen. Terwijl ik mijn vingers bijna verbrand, hoor ik de bel van de deur gaan. Ik pak de twee bakken croissantjes en loop naar het winkelgedeelte. In de tussentijd is het drukker geworden. Vooraan in de rij staat een ongeduldige vrouw, die met haar naaldhak op de vloer tikt. 

'Kan ik U ergens mee helpen mevrouw?' vraag ik haar beleefd. Ze lijkt een beetje te schrikken omdat er plotseling iemand voor haar staat, maar herpakt zich al snel. 

'Jazeker. Ik zou graag drie croissantjes willen.' zegt ze terwijl ze haar portemonnee pakt. Ik pak een papieren zak uit een laatje in de toonbank en stop er drie croissantjes in, terwijl ik mijn vingers niet probeer te verbranden. Met een glimlach geef ik de vrouw de papieren zak terwijl ik het geld aanneem. Ze betaald gepast, dus dat is makkelijk. Even werk ik door, tot ik de hele rij heb gehad. De croissantjes gaan altijd het snelste weg s' ochtends. 

Ik loop weer terug naar de keuken en ga achter mijn eigen stuk staan. Ik heb de opdracht gekregen om koekjes te maken, aangezien Mevrouw Joas vindt dat ik dit heel goed kan. Snel begin ik met het deeg, waaraan ik dan witte chocoladestukjes, en melk chocoladestukjes aan toevoeg. Zonder dat ik het door heb veeg ik mijn hand, die onder het bloem zit, af aan mijn voorhoofd, waardoor daar nu een witte veeg op zit. Ik zet uiteindelijk de koekjes in de oven en loop ik terug de winkel in. Er is niemand, dus loop ik toch maar terug de keuken in. 

'Nathalie! Lieverd kun je even helpen met de cup cakes. Ik vermoord de botercrème weer.' roept Monica, de dochter van mevrouw Joas. Zelf heb ik toch niks beters te doen, dus loop ik naar het keukengedeelte van Monica en Jochem. Monica is ongelooflijk aan het stuntelen met de botercrème, die een mooie roze kleur heeft. 

'Geef maar hier Monica.' zeg ik grinnikend terwijl ik de zak met botercrème overneem en netjes een aantal toefjes op de cupcakes maak. 

'Hoe doe jij dat toch. Ik loop maar te klunzen met die spuitzak en jij maakt cupcakes alsof je een soort topchef bent.' mompelt Monica. Ik glimlach en plaats het laatste toefje op de laatste cupcake. 

'In feite ben ik ook bijna een chef, mijn opleiding weet je nog. Maar de sprinkels doe jij nog altijd beter dan ik, dus dat laat ik maar aan jou over.' zeg ik met een glimlach terwijl ik de spuitzak weg leg en terug loop naar mijn eigen deel. De koekjes zijn bijna gaar, dus leun ik tegen het werkblad aan en wacht ik tot de kookwekker af gaat. Als dat gebeurt haal ik de, nogal hete, bakplaat uit de oven en zet ik hem neer op een afkoelrooster. De bel die klinkt laat me weten dat er weer klanten zijn die staan te wachten, alleen gaat Mevrouw Joas het dit keer afhandelen. Ik loop naar het kleine meisje toe, Lily, en ga ik bij haar zitten. Ze lacht vrolijk naar me en laat een van haar houten blokken aan me zien. 

Lily is werkelijk waar een schat van een kindje. Je hebt nog nooit zo 'n stil meisje gezien. En ze kan ook zo lief spelen, je hebt gewoon geen last van haar. Dat is dan ook wel een voordeel wanneer je aan het werk bent. 

'Nathalie! Kun je even komen helpen! Het is nogal druk!' roept de stem van Mevrouw Joas me. Ik sta zuchtend op en loop naar het winkelgedeelte, waar het inderdaad onmenselijk druk is. 

Oh nee. Dit gaat nog een lange dag worden... 

A/N. Hier is hij dan! Het nieuwe boek! 

Het zoete broodje. 

Ach ja, wat zal ik zeggen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden!