Het zoete broodje *Pauze*

2 Olivier

Met een geërgerde zucht loop ik het kantoor van mijn baas binnen. Of ja, baas. Het is mijn baas, maar ook mijn vader. Dat is ook hoe ik zo makkelijk hier ben belandt. Bij de beste advocaten die je kan hebben.

'Wat is er zo belangrijk dat ik uit mijn zaak moest worden gehaald.' zeg ik geërgerd. Mijn vader zit in zijn stoel, alleen wel met zijn rug naar me toe. Ik steek mijn handen in de zakken van mijn zwarte pak en tik met de zool van mijn schoen op de grond. 

'Nou?' vraag ik gelijk weer. De tijd dringt, we kregen een kleine onderbreking nadat een van de hulpjes van mijn vader me kwam halen uit een volle rechtszaal. De stoel van mijn vader draait zich om, maar mijn vader zit niet in de stoel. 

'Ik ben Marcus King. Ik ben hier zodat je de zaak van mijn zoon, Kane,  kan verdedigen.' zegt hij. 

'En daarvoor moest je me uit een andere belangrijke zaak laten halen?!?' vraag ik nors. De man knikt. 

'Mijn zoon heeft iemand aangevallen op een conferentie. Een zakendeal met een belangrijk iemand.' gaat hij verder. 

'En wat is daar zo bijzonder aan?' vraag ik. 'Geloof het of niet, maar mensen die iemand anders aanvallen  krijg ik zowat elke maand over de vloer.' ga ik verder. 

'Kane heeft onze reputatie ten schande gemaakt. Wij zijn de bazen van Kings! Het elektronica bedrijf. En de cliënt waarmee we te maken hadden, is erg belangrijk en wil ons nu ten onder brengen.' Gaat Marcus verder. Ik knik als teken dat ik het begrijp. 

'Oké. Ik doe het. We bespreken later de details nog wel. Maar nu moet ik echt terug naar mijn zaak.' zeg ik waarna ik mezelf zonder pardon omdraai en de deur uit loop. 

Als ik nu nog maar op tijd ben. Zo niet, dan kan die Marcus King de klere krijgen. Mooi niet dat ik dan die vervloekte zaak van hem ga regelen. 

Gelukkig kom ik net op tijd binnen zodat de zaak verder kan gaan. Ik neem plaats naast de mensen die ik moet helpen. Een gezin met twee kinderen. Een tweeling met rood haar heb ik vernomen. Alleen zijn nu de kinderen er niet bij. Logisch denk ik. Die horen niet thuis bij een rechtszaak. De ouders zijn de aanklagers van de cliënt van de andere kant. Hij zou hun dochters iets aan hebben gedaan, bla bla bla. 

Lang verhaal kort, die man heeft die meisjes dus zomaar een snoepje gegeven, uit het niets en dat konden die ouders niet aan. En aangezien ze ongelooflijk rijk zijn, wilden ze er perse een rechtszaak van maken. 

Gelukkig maar dat ik aan de winnende hand ben. De man krijgt waarschijnlijk een taakstraf of iets in die richting. 

Ergens heb ik wel medelijden met die arme man. Hij wilde waarschijnlijk gewoon aardig zijn en die meisjes een snoepje geven. Ik heb vernomen dat hij zijn eigen snoepwinkel heeft. En wat heeft dat ene kleine snoepje voor twee kleine meisjes hem opgeleverd. Dat hij nu al zijn geld uit moet gaan geven aan een advocaat die eigenlijk helemaal nergens voor nodig is. 

Na de rechtszaak been ik met snelle passen naar mijn kantoor. De zaak heb ik gewonnen, ik had ergens ook niet anders gedacht. Die arme man had waarschijnlijk niet genoeg geld voor een goede advocaat, en dus heeft hij een beginner ingehuurd. 

Beginners kosten meestal minder dan de beste. Dat is logisch, ze moeten het vak nog leren, ze zijn te onervaren. En sommige weten de werkelijke waarde van het zijn van een advocaat niet. 

Eenmaal in mijn kantoor, een groot exemplaar op de bovenste verdieping met een groot raam waardoor ik uitzicht heb over de hele stad, ga ik op de rode bureau stoel zitten. Ik start mijn computer op, ik moet nu nog een soort verslag gaan maken over de rechtszaak. En natuurlijk allerlei e-mails en brieven bekijken voor nieuwe zaken, oude zaken die weer opnieuw worden bekeken en zo verder. Dit gaat een verschrikkelijk lange dag worden. 

Net als ik wil beginnen komt mijn beste vriend Alvin binnen. 

'Olivier, mijn beste man! Weet je wat wij morgen gaan doen. Wij gaan bij de beste bakkerij van de hele wereld eten. Het zoete broodje. Dus, morgen zorg je er verdorie maar voor dat je geen afspraken hebt tijdens de lunch. Want ik ga jou de werkelijke hemel laten zien!' roept hij zodra hij binnen komt. Ik grinnik en richt mijn blik weg van de computer. 

'Alvin, mijn beste vriend. Dat vind ik een geweldig idee. En ik zal ervoor zorgen dat ik geen afspraken heb staan.' zeg ik al net zo formeel als hij. 

'Nee, Olivier ik ben serieus. Beloof het. Want die lunchkamers hier verstikken me. Al die advocaten geven me de kriebels.' rilt hij. Ook al is Alvin zelf ook een advocaat, hij vindt het nog steeds enge mensen. 

Althans, dat is hoe hij ze noemt. Alvin is een van de weinige die niet onder de druk van het zijn van een advocaat bezwijkt. Ik wou dat ik dat kon, alleen staat mijn hoofd nu alleen nog maar naar van die domme zaken. 

'Ik beloof het Alvin. Wij gaan morgen even weg uit de verstikking die werk heet en jij gaat me de werkelijke hemel laten zien.' zeg ik, het laatste lachend. 

'Noemde ik die zaak echt zo? O wauw. Ik ga er wel op vooruit met mijn woordenschat. Vandaag met die zaak van mij ook. Ik geloof dat ik wel vier keer het woord kaaskoekje heb gebruikt.' zegt hij terwijl hij plaats neemt op de stoel voor me en een dropje jat uit mijn snoeppot. 

'Ja joh, neem maar een dropje Alvin. Geen probleem. En kaaskoekje? Serieus kaaskoekje? Jij bent echt de beste advocaat die ik ooit ontmoet heb.' grinnik ik. 

'Ja kan ik er wat aan doen dat die vrouw haar kat kaaskoekje heeft genoemd.' bromt hij. Nu begin ik echt te lachen en even later hebben Alvin en ik beide de slappe lach. 

Met Alvin kun je tenminste nog een beetje lachen. De rest hier is altijd zo serieus. Ze vinden ons te jong om advocaten te zijn. 

Ach ja, het is maar wat je jong noemt. Ik ben 20 jaar oud. En mijn vader zei altijd dat ik nooit te vroeg kon beginnen. 

'En nu wegwezen jij. Ik heb niet normaal veel werk te doen en als ik morgen met jou mee wil naar die bakkerij, moet ik nu doorwerken.' zeg ik terwijl ik Alvin, die alweer een dropje in zijn mond stopt (de vreetzak), weg jaag. Hij loopt weg en ik kan eindelijk aan mijn werk beginnen. 

A/N

Ik verveelde me dood, dus hier even een nieuw hoofdstukje, 

Xxx Yara