Niemand wil toch alleen zijn? Zo ook de 19 jarige Nathalie niet. Maar toch heeft het lot het weer zo voor haar gepland. Weer zal zij elke avond alleen zitten op haar bank, met een kop chocomelk op haar salontafeltje en haar kat Kitty op haar schoot...
Het is een week geleden dat Alvin en zijn beste vriend Olivier in de bakkerij kwamen, en heel erg veel is er niet verandert. Ja, ik ben een aantal keer gaan kijken naar een locatie voor mijn restaurant, en ja, zeer binnenkort zal de rechtszaak van mijn broer plaatsvinden. Maar voor de rest was er niet echt veel aan de hand. Ik weet trouwens niet eens wat er aan de hand is met mijn broer. Ze willen me erbuiten laten.
Alsof ik een kleuter ben of zo.
Ik ben me nu aan het klaarmaken. Ik moet zo naar Alvin toe om te gaan koken. Hij kan het zelf amper, dus heb ik aangeboden om hem te helpen.
En daarmee bedoel ik dat ik het voor hem maak. Aangezien ik hem niet in de keuken wil hebben als ik bezig ben.
Hij loopt dan alleen maar in de weg. Zoals hij wel vaker doet. Ik ben ook meestal op de vriendenavonden degene die voor het eten zorgt. De rest zorgt meestal voor de films, locaties en al dat andere. Het is altijd wel heel gezellig. Onze vriendenavonden zijn meestal met: Alvin, Chelsey (een meisje van mijn kookschool), en Boaz. Boaz is de vriend van Chelsey. Hij volgt een opleiding om accountant te worden.
Ik pak al mijn spullen en ingrediënten, doe mijn schoenen en jas aan en loop naar buiten. Ik begroet mijn buren, die net weer naar binnen gaan en loop door naar de garage. Ik zet mijn spullen vast op mijn fiets en stap op. Daarna fiets ik naar de uitgang, en naar buiten. Een gure wind komt me tegemoet en ik ril een klein beetje.
Rot weer.
Ik fiets stevig door, omdat het echt verdomde koud is, en kom na iets langer dan twintig minuten aan bij het huis van Alvin. Hij heeft echt geluk, aangezien hij al in de praktijk mag werken, terwijl hij nog aan zijn studie doet.
Inderdaad, Alvin studeert nog steeds om advocaat te zijn, en hij mag al wel meehelpen in de praktijk. Ik doe ook wel zoiets, maar niet zo heftig. Ik werk alleen maar in een bakkerij. Niet in de rechtszaal.
Ik zet mijn fiets op slot en pak de spullen. Snel loop ik naar de voordeur en druk ik op de bel. Bijna gelijk gaat de deur open, en staat Alvin in de deuropening.
'Hoi Nath. Kom binnen, Olivier is er nog niet.' zegt hij vrolijk waarna hij me binnen laat. Ik weet precies waar wat is, dus leg ik mijn schoenen en jas neer bij de kapstok, die niemand gebruikt, en loop mee naar de woonkamer. Het is al best een tijdje geleden dat ik hier ben geweest, maar het voelt nog steeds vertrouwd.
'Ik zet mijn spullen alvast klaar in de keuken en dan ga ik beginnen. Je mag niet in de keuken komen tot ik je roep om te komen.' zeg ik tegen Alvin. Hij knikt en neemt plaats op de bank, terwijl ik naar de keuken van hem loop. Het is een prachtige keuken. Een wit kookeiland met een zwarte bovenkant. Ik snap niet waarom hij een heel kookeiland nodig heeft, aangezien hij negen van de tien keer pizza besteld of ander eten. Ik leg mijn spullen op het aanrecht goed en doe mijn haar in een hoge, rommelige knot. Ik zoek naar de radio, want ik weet dat Alvin die hier heeft staan en zet hem aan wanneer ik hem gevonden heb. Mee neuriënd met het liedje zet ik de oven aan op de juiste temperatuur. Daarna ga ik aan de slag met het beslag. Aangezien het toetjes moeten zijn, had ik bedacht dat ik mijn specialiteit ga maken. Een klein taartje, met twee lagen. Een van frambozen en een vanille.
Het is heel simpel maar echt heerlijk.
Ik ben zo geconcentreerd bezig dat ik niet door heb dat er iemand binnen komt. Dus toen ik me omdraaide schrok ik me een hoedje toen ik Olivier met een glimlach zag staan. Ik had dan ook een heel groot mes vast.
'Holy. Hoezo zo 'n groot mes?' vroeg hij met grote ogen. Ik legde het mes weg en pakte mijn volgende spullen.
'Hoezo ben jij hier?' vroeg ik terwijl ik de frambozen taartjes uit de oven haalde, en de vanille taartjes erin zette.
'Het etentje is bij mij thuis, ik kan niet koken en dus ben ik nu hier omdat ik eigenlijk Alvin mee zou helpen. Het plan is verandert, omdat ik nu een voorgerecht moet maken. Wat doe jij hier?' vroeg hij met een geamuseerde blik.
'Je staat voor de koelkast, en ik ben hier om de toetjes voor jullie etentje te maken.' antwoordde ik. Olivier stapte opzij zodat ik bij de koelkast kon.
'Hoezo maak jij de toetjes? Jij werkt toch helemaal niet bij ons?' vroeg hij verbaast.
'Daar heb je gelijk in. Alleen kan Alvin niet koken, dus help ik hem. En ik wil hem niet in de keuken hebben, dus doe ik het alleen. Wat moet jij maken? Dan kan ik daarbij ook helpen.' praatte ik door terwijl ik mijn spullen voor grotendeels opruimde en het aanrecht schoon maakte.
'Ik moet iets met zalm maken. Zalm cake, iets in die richting. Zo noemde mijn moeder het in elk geval.' hij haalt zijn schouders op en haalt daarna een hand door zijn haar.
'Zalm Cheesecake? Dat is best makkelijk. Ik help je wel. Heb je de ingrediënten?' vroeg ik, terugdenkend aan hoe het recept ook alweer ging.
'Ja, ik heb ze in de gang staan. Ik zal ze wel even halen.' zei hij waarna hij de keuken uit verdween. Over vijf minuten mochten mijn vannile taartjes eruit, dus wachtte ik even. Olivier was vast aan het praten met Alvin, want hij bleef even weg. Ik haalde ondertussen mijn taartjes eruit en pakte alles terug. Ik zette een aantal van de rode taartjes op de borden die op een dienblad stonden, en deed er een klein beetje botercrème tussen. Ik zette de witte taartjes, die nog heet waren, erbovenop en versierde de taartjes met een kleine framboos erbovenop, met eetbare pareltjes om de framboos en 5 stippen frambozensaus op het bord. Ik legde ook nog een paar frambozen op elk bordje en bewonderde mijn creatie.
Het was geweldig.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A/n. Het plaatje hierboven is het coole frambozen taartje dat Nathalie heeft gemaakt. Xx
