Seksi Mafya

Bende öyle demiştim

Arkadaşlar ilk dört bölüm insanları ve yaşadıkları hayatları tanımanız adına daha çok açıklama gibidir. İstediğiniz ve beklentiniz doğrultusunda olan olaylar beşinci bölüm itibariyle başlıyor. Keyifli okumalar dilerim.

Medyada Eslem

"Eslem seni almaya birini gönderiyorum benim yanıma getirecek"

Yarım saatten fazladır arabanın arka koltuğunda bunu düşünüyordum. Babamla 1senedir görüşmüyorduk ve bugün beni yanına çağırmıştı. "Senin iyiliğin için kızım benim dostum kadar düşmanımda var" diyordu hep. Buna hiç anlam verememiştim çünkü beni küçüklüğümden beri eğitmişti kendimi koruyabiliyordum. Akranlarım bebekleriyle oynarken ben silahlarla oynatılıyordum. Babam 1senedir hergün aramış, kartlarıma düzenli olarak para yatırmış, okul masraflarımı düzenli olarak ödemişti fakat yüzünü hiç görmemiştim. Sonunda babamın evine geldiğim zaman gönderdiği adamın kapımı açmasını beklemeden indim babamı çok özlemiştim. Kapıdaki korumalara başımla selam verip bahçeden girdiğimde Mehmet Abi'yle karşılaştım.
"Hoşgeldin Eslem''
"Hoşbulduk Abi" Bunu sert bir micazla gülümsemeden söylemiştim babamın bana silah kullanmak dışında öğrettiği ve bunun silah kullanmaktan daha önemli olduğunu söylediği bir şey vardı.
"En sevdiğin insanlara karşı bile gardını düşürme"
Mehmet Abi'yi agu dediğim günden beri tanıyordum babamın sağ koluydu. Hatta öyle ki tek tanıdığım Mehmet Abi'ydi. Yanındaki bütün adamlar değişirken Mehmet Abi yıllardır aynı yerdeydi. Kapıdan girip babamı gördüğümde beni farketmesi için yalandan öksürdüm. Beni gördüğünde oturduğu yerden kalkıp kollarını kocaman açınca yanına gittim. Alnımı öptükten sonra bana sımsıkı sarıldığında bu beni şaşırtsada şaşkınlığımı kısa tutup bende kollarımı ona doladım.
"Hoşgeldin kızım"
"Hoşbuldum baba hatta hiç bu kadar hoş bulmamıştım"
Babam kollarını ayırıp yüzüme uzunca bir süre baktıktan sonra birşey söylemeden eski yerine oturdu ve karşısındaki koltuğu eliyle işaret ederek oturmamı istedi. O sırada yanımda hissettiğim hareketlenmeyle bir anda atağa geçip yanıma gelen kişinin kolunu yakaladığımda babam kahkaha atarken kolunu yakaladığım Mehmet Abi tebessüm ediyordu. Babam kahkasını durdurup bana bakınca bende Mehmet Abi'nin kolunu bırakıp babamın dudaklarından dökülecek olan cümleye odaklandım.
"İşte bu yüzden buradasın kızım" dedi babam hala ne dediğini anlayamadığım için ona boş gözlerle bakıyordum.

''Artık yerime sen geçeceksin neden şimdi diye soracağını biliyorum ben ölümle burun buruna yaşayan bir adamım kızım ölmeden sana işleri iyice öğretmek sen işleri öğrenirkende ellerimi senin üstünde tutmak istiyorum''

''Ne yani artık hiç ayrılmak zorunda kalmayacak mıyız'' Sevinçten gözlerim dolmuştu. Umutlu gözlerle babama bakıyordum.

''Kendine gel Eslem derhal''

Babamın bağırmasıyla dolan gözlerimdeki yaşların yanaklarımdan aşağı süzüldüğünü hissettim. Babam kızmıştı çünkü güçsüzlüğü sevmezdi gardını düşürmeyi sevmezdi. Onun bana gardımı düşürmeme mi söylemesi yüzünden çocukluğumdan beri yanımda olan Merve ve Ozan dışında hiç arkadaşım olmamıştı. Merve ve Ozan Mehmet Abi'nin çocuklarıydı. Çok görüşemezdik ama babamın bu dediğinden sonra sık görüşecek gibi gözüküyorduk.

''Özür dilerim baba istemsiz oldu''

''Özür dileme Eslem sakın özür dileme ne benden ne başkasından sen asla özür dilemeyeceksin senden özür dileyecekler ve sende affetmeyeceksin''

Babam hep sert ve acımasızdı fakat şuan bu kadar acımasız olmasına anlam veremiyordum. Neydi bu kadar onu öfkelendiren o babamdı ve ben özür dilemiştim hemde ağladığım için. Normal bir baba olması en büyük hayalimdi ama zamanla alışmıştım sadece yanımda olmasını istiyordum. Babam düşüncelerimi okumuş gibi ''artık yerime sen geçeceksin duygusal tarafını tamamen karartman lazım'' dedi.

''Sence yapabilecek miyim baba'' dedim gerçekten kendime güvenim yoktu. Kimler babamın düşmanı kimler dostu tamamen bilmiyordum elime yüzüme bulaştırmaktan korkuyordum. Annem ve babam birbirlerini çok sevmelerine rağmen yıllardır ayrıydı. Babam gardını düşürmediği için annemse babamın hızına yetişemediği için. Aynen bu şekilde söylüyordu.

''Kızım ben babanın hızına yetişemiyordum böyle olması gerekti''

''Yapacaksın elbette sen iyice alışana kadar Mehmet'inde benimde elim senin üstünde olacak''

Babamın yapabilirsin dediği her şeyi yapabilmiştim. Desteği benim için her şeyden daha önemliydi. O ne derse benim için oydu. Yaparsın derse yapardım. Ama bir ayrıntı vardı ve görünen o ki içinde bulunduğumuz an her şeyi konuşmamız gereken bir andı.

''Seninle kalmak için her şeyi yaparım ama uyuşturucu işini ben devam ettirmem baba insanları zehirleyemem'' dedim bir çırpıda görünen o ki kızacaktı ama yapmak istemiyordum. İnsanların zehirlenmesi benim yüzümden olursa kendimi affedemezdim.

''Benimle kalmak için değil ayakta kalmak için en güçlü olmak için her şeyi yapacaksın ve tamam uyuşturucu işiyle Mehmet'le ben ilgileniriz''

Ne yani kızmamış mıydı. Ne demek ilgilenmem iş seçemezsin demeyecek miydi. Esip gürlemeyecek miydi. Şaşkın gözlerle ona bakarken sözlerine devam etti.

''Ve sana bir şey daha kızım babam bana bu işleri devrederken bende ona aynısını söylemiştim uyuşturucu işine girmem demiştim''