CHAPTER 3 (Senyorito's Brief)
'Destine POV'
OK naman ang trabaho dito, madaling lang. Tska yung mga kasamahan ko ding katulong ay mababait.
Pwera lang sa dalawang katulong.
Si Jenny at Francia.
"Ihja pwede bang ikaw na muna ang malinis ng kwarto ni Senyorito Hunter?"
"Ah sige po manang."
"Wag na! Ako nalang! Duh, baka kung ano pa ang gawi-" Pinutol ko na ang sinasabi ni Jenny.
"Ikaw ba si Destine? Diba ako?" Tumaray ako at kinuha yung laudry basket para sa labahan ni Senyorito Hunter. At mga dustpan at walis tambo.
Kumatok ako ng tatlong beses pero walang sumasagot kaya't binuksan ko. Kaya pala! Tulog si Crush eh.
'Ay nako! Tama na landi Destine! Amo mo yan!'
Naka-boxer lang siya at nakadapa sa kama, awww! Yung abs sayang nakatakip! Hmp!
Di naman masyadong madumi dito, kinuha ko lang yung mga labahan.
Tumuwad ako para tignan ang ilalim ng kama niya kung may dumi.
Ang dilim.
Kinuha ko yung dustpan para kung anong masungkit ko.
Damit yung iba, at brief.
Brief?!
(O_O)
Large ang size na kulay black.
"Anong ginagawa mo sa brief ko?"
"Kyaaah!" Napatili ako ng may nagsalita. Si Senyorito Hunter pala!
"Ah- eh... S-senyorito Hunter, hehe. Naglilinis po ako."
"So why you need to stare at my underwear?" Sabay ngisi.
"N-ngayon lang ako nakakita eh..."
Palusot@com.
"Na galing sa gwapo? Tsk." Yabang!
"Yabang." Bulong ko.
"I heard you."
"Sorry."
Nakakailang na habang naglilinis ako eh nakatingin lang siya sakin.
Woah! Tapos narin.
"Aalis na po ako, may ipapautos papo ba kayo?" Tanong ko.
"Nothing, just lock the door when you go out."
"Ok po."
Hay salamat! Naka-hinga din.
"Hoy!"
"Ay Hunter!"
"Oi ikaw ah! May crash ka ba Kay Senyorito Hunter?" Tanong sakin ni Jenny.
"A-ako? Wala ah! Baka ikaw."
"Dineal." Francia
Potek, ang tanga naman mag-english nitong dalawa. Dineal eh Denial tas, Crush yun Hindi Crash.
Magkaibigan nga talaga tong dalawa! Mga English karabaw.
"Anong pinaguusapan niyo Jang tatlo?"
"Senyorito Evo!" Usal nung dalawa, Napalingon ako sa pinagmulan ng boses.
Si Senyorito Presko.
"Di mo man lang ako babatiin Destiny?" Sabay smirk sakin ni Evo.
"Senyorito Evo." Bumaba na ako para ma-labhan ang damit ni Senyorito Hunter.
"Manang, ito na po yung mga damit. May maitutulong pa po ba ako?"
"Wala naman ihja."
"Sige po."
Tumungo ako sa kwarto ni Amanda, wala kasi akong maka-usap kaya bubulubugin ko muna siya.
"Amans?" Nang maka-pasok ako ay nahuli ko siyang umiiyak pero nagpunas agad siya ang luha niya.
"O-oi Destine, bakit?"
"Dapat ako ng magtanong ng bakit. Bakit ka umiiyak?" Tanong ko.
"H-ha? Anong umiiyak? Sipon sa mata lang iyon." Peke yung ngiti niya.
"Sipon sa mata! Utot mo star. Di mo ako mauuto Amanda." Seryoso Kong sabi.
"A-ang unfair ni Bryan..." Umiiyak siya.
Si Bryan yung boyfriend niyang maykaya. Ang kaso yung parents nun di siya tanggap.
"Anong nangyari ba?" Umupo ako sa tabi sabay hagod ng likod niya.
"B-buntis ako, siya syempre ang ama... Pero ayun! Iniwan ako! Sumama sa nanay niya na pumuntang ibang bansa!"
I felt sorry for her.
"Paka-tatag ka nalang for your baby."
"Tska si mama, isinugod pa sa hospital kanina. May cancer."
"Sunod-sunod ang problema mo."
"Oo nga eh, *sniff*" singhot ng singhot.
"Ahm, Amanda..."
"Ano yun?"
"Ano yan?"
"Ah eto? Ah, kulangot."
LADYEHCRAM×
