Bizden Kalan (Düzenleniyor!)

1 . BÖLÜM

Genç kız amaçsız bir şekilde loş sokakta yürüyordu. Kör kütük sarhoş olmuştu. Sahi neden bu kadar içmişti ! Kendince içmek için çok sebebi vardı. Bayılırdı yalnız içmeye. Yalnızlığa alışmıştı, hayatı dışarıdan bakan çoğu insan için güzel gözüküyordu. İyi bir avukattı, evi, arabası yani sokaktaki insanların hayallerini süsleyen her şeye sahipti . Fakat sevgi yoktu içinde, yalnızdı. Ne annesi ne babası ne de başını omzuna koyabileceği bir dostu vardı.

Sendeleyerek neresi olduğunu bilmediği bir sokağa girdi. Sokak lambalarının ışığı altında biraz yürüdükten sonra gördükleri ile olduğu yerde durdu ve olanları bir süre izledi.
Eli yüzü kan içinde kalmış bir adam yerde hareketsiz yatıyordu. İki adam ise yerde ölü gibi yatan adama daha fazla zarar verebilirmiş gibi karnına tekmeler geçiren uzaktan bile iri yapılı olduğu belli olan adamı izliyorlardı.
Aslıhan artık ayılmış, olaya müdahale etmek veya buradan kaçmak arasında seçim yapmaya çalışıyordu. Tam kararını vermiş yerde yatan adamı kurtarmak için harekete geçecekken biraz önce tekmeler savuran adam silahını çekip hiç tereddüt etmeden belki de zaten ölü olan adama ateş etti. Aslıhan gördüklerinden dolayı korkuyla titredi. Birkaç saniye boş bakındıktan sonra kaçmaya karar verdi fakat korkuyla izlediği adam şu an tam gözlerinin içine bakıyordu. Genç kız artık zamanın geldiğini düşünerek arkasına döndü ve son sürat koşmaya başladı . Hızlı koşabildiği için tanrıya defalarca şükretti. Hızlı bir şekilde geldiği sokaklardan geçerken tek hedefi barın olduğu sokağa gitmekti. Çünkü arabası barın önündeydi ve eğer arabasına ulaşırsa şu şerefsizlerden çabucak ve sonsuza dek kurtulabilirdi. Barın olduğu sokağa vardığında direkt arabasına yöneldi. Cebinden anahtarını çıkarıp arabasına binecekken duyduğu şeylerle dondu kaldı " gidiyor musun? "  Titremesini durdurmaya çalışarak arkasına döndü ve istemeden onları izlediğini kimseye gördüklerinden bahsetmeyeceğini söyledi.  Adam ilk önce bir kahkaha attı daha sonra ise gözleri ile yanındakilere işaret verdiğinde iki izbandut genç kızın üzerine yürümeye başlamıştı. Aslı üzerine gelen iki iri yarı adam karşısında ne yapacağını bilemediyse de babasının ona öğrettiklerini uygulamanın vakti geldiğine emin olmuştu. Bu düşünce ile saçını çekmek için hamle yapan adama sıkı bir yumruk attıktan sonra diğerinin de bacak arasına tekmeyi geçirip birkaç saniye yerde kıvranan adamı izledi. Biraz önce yumruk attığı adam o birkaç saniyeden yararlanıp genç kızı küçük bir hareketle yere sermişti. Aslı anın şokundan kurtulup karnına yediği yumruğun izin verdiği kadar ayağa kalkıp iki büklüm halinden kurtulup doğrulmaya çalıştı. Fakat karnına yediği yumruk bırakın doğrulmayı nefes almasını dahi zorlaştırıyordu. İzbandutlardan biri küfürler ederek onu tekrar yere serdiğinde genç kız duydukları ile ilk önce zaten tavan yapmış öfkesinin daha da artmasına izin verdi sonra ise karnındaki acıdan olabildiğince kurtulup hızlıca ayağa kalktı ve biraz geriledi. Aslıhan gözleri ile etrafı taradığında İzbandutlarını üzerine salan adamın kenardaki kaldırımın üzerine oturmuş onları izlediğini gördü. Gerçekten bu adam bir katil için çok fazla rahattı.

Aslıhan düşüncelerinden kurtulmak için gözlerini tekrar kaldırıma kaydığında adam orada yoktu. Nerede olduğunu bulmak için etrafına bakındı . Nereye kayboldu bu adam? Genç kızın korkusu elle tutulur bir hale gelmişti. Ve ensesinde hissettiği nefes sanırım her şeyi açıklıyordu....