My best friend//Megan I Love you

❌Κεφάλαιο 3❌I wish i don't to meet you never

Τι την έπιασε;
Ετσι απλα σηκώθηκε και έφυγε..
"Έλεος Μέγκαν" η Μαριτίνα μου ειπε κοιτάζοντας μου θυμωμένα..
"Συγγνώμη; Δεν της εκανα τίποτα,ποιο ειναι το προβλημα της;"
"Εκανες πως δεν υπάρχει,τι εχει γίνει εχετε μαλώσει; Δεν ηταν η κολλητη σου;" Με ρώτησε με έμφαση
"Δεν έχει γίνει τίποτα" ηταν το μόνο που μπόρεσα να πω.
"Μέγκαν απλα ζήτα της ένα συγγνώμη,πήγαινε" μου ειπε σαν να το απαιτούσε.
"Μόνο για σένα,Μαριτίνα" ειπα και βγήκα απο την αίθουσα.
Λες να έφταιγα εγώ;
Της φερθηκα άσχημα αλλα δεν περίμενα να το πάρει κατάκαρδα!!
Επίσης δεν χρειάζεται όλοι να μάθουν πως ηταν παλια κολλητη μου,δεν το θελω αυτο..
Απο τοτε που εγινε αυτο δεν της ξανα μιλησα.
Δείχνω εναν τελειως διαφορετικό εαυτό μου,μπροστά της για να την κάνω να με μισησει..
Γιατι σίγουρα θα πληγωνοταν αν ειμαστε μαζι ολοι μερα και εγω απλα την έβλεπα σαν φιλη..
Οποτε επέλεξα αυτο που θεωρούσα σωστό.
Επιτάχυνα το βήμα μου για να την βρω.
Το ματια μου την εντόπισαν καθώς έβγαινε εξω απο το σχολειο και κατευθυνόταν προς την έξοδο του σχολείου.
"Στάσου" φώναξα  και εκεινη δεν γύρισε..
Τι περίμενα;;
Την αγνοώ εδω και 4 μήνες και την φωνάζω και περιμενω να γυρίσει..
Μπήκα μπροστά της και απλά την σταμάτησα κρατώντας αντίσταση με τα χέρια μου τους ώμους της..
Με κοίταξε ενω σκούπισε τα ματια της με μιας..
Και ποτε δεν την ειδα ποιο θυμωμένη..
"Ανάθεμα,μακάρι να μην σε γνώριζα ποτε Μέγκαν"
Αυτα τα λόγια με πόνεσαν την απελευθέρωσα ενω εκεινη συνέχισε και χάθηκε απο το οπτικό μου πεδίο.
Τα λόγια αυτα τρυγιριζαν μεσα στο μυαλο μου την υπόλοιπη μερα..
Για να ειπε τετοιο πράγμα της έχω προκαλέσει μεγάλο κακο!
Χωρις να το θέλω,εγω απλα ηθελα να την προστατεύσω.
Να με ξεχασει,και να ερωτευτεί καποιον αλλον.
Δεν μπορω να ξεχάσω τα λογια της γαμωτο.
Γιατι ετσι;
Νιωθω οτι φταίω και θέλω να επανορθώσω.
"Θελεις να πας σπιτι της και να της δώσει την τσάντα της γιατι δεν την πηρε;" πρότεινε η Μαριτίνα.
"Δεν νομιζω να θέλει να με δει και δεν θελω να κανω τα πραγματα χειρότερα" ειπα ενω τα λογια της συνέχιζαν να κανουν στροφές στο μυαλο μου.
"Αφου σου ειπα γαμωτο,ζήτα της συγγνωμη τι εκανες;"
Η Μαριτίνα μου ειπε αυστηρά.
"Δεν με άφησε"
Ειπα καταθλιπτικά
"Παω σπίτι της,ζήτα της συγγνώμη το συντομότερο"
Η Μαριτίνα σχεδόν μου το επίβαλε.
"Απλα μην μου λες τι να κάνω"
Της ειπα χαμηλόφωνα χωρις να θελω να δημιουργήσω φασαρία.
"Μέγκαν δεν ξερω τι εχεις πάθει αλλα πραγματικά εχεις αλλαξει και πίστεψε με οχι προς το καλύτερο" ειπε ενω έφυγε απογοητευμένη.
Ειχε δίκιο σε όλα όσα ειπε.
Το παραδέχομαι..
Επρεπε να κανω κατι αλλιως σύντομα θα έχανα ανθρωπους που αγαπω απο την ζωή μου χωρίς να το θελω.