Seminer salonunun çıkışına doğru ilerledik ve salonun hemen karşısında bulunan kütüphaneye doğru yol aldık. Pencere kenarına yakın ve boş masaya hemen yerleştik. Masa enine geniş ve boyuna baya büyüktü. Ayağa kalkmadığımız sürece karşımızda oturan kişileri göremezdik. Yüsra sözel kitaplarını hemen masanın üstüne koydu. Ve hemen bana : Çocuklar kafayı bize taktı dedi gülerek. Ya kızım aynen öyle bak bunlarda bir şeyler çıkacak dedim. Cümlemi bitirmemle egolu çocukların tayfası hemen ön sağ çaprazımızdaki masaya oturdular. Yüsrayla hayretler içinde gülmeye başladık. Tabi çocuklar oturdular oraya ama dikkatimizi çekmek için de baya sesli konuşuyorlar. '' Besyolu kızlar da buradaymışşş '' içlerinden biri aynen bu cümleyi kurdu. -Bak Yüsra duydun mu ne diyorlar ? -Kızım bunlar bizden bahsediyorlar dedi Yüsra da. Çocuklara onlara pas vermiyormuş gibi gösterelim dedim bende. O da tamam diyerek ders çalışmaya başladık. Saat baya ilerlemiş ve eve gitme saatimiz gelmişti. Yüsrayla kitaplarımızı toplayıp kütüphaneden çıktık. Çocuklar mı ne oldu ?? Onlar bizden baya önce çıktılar. Güya ders çalışacaklardı. Gitmeden önce Wcye gidelim dedik. Kütüphaneden ,sınıfların o tarafa gidecekken bir de ne görelim ? Gittiğini sandığımız tayfa tam da karşımızda oturuyorlardı. Yüzlerine bakmadan, yere bakarak önlerinden geçerek wcye girdik. Yüsra wcye girmemizle hemen '' Ay kanka çok utandım bize baktılar '' dedi telaşlı bi sesle. Görmez miyim kızım bende çok utandım ama bakmadım yüzlerine, yani bakamazdım da utanırım ben dedim. Aynanın karşısına geçtik ve hemen üstümüzü başımızı düzeltmeye başladık. Saçlar tamam.. Üstümüz tamam.. Wcnin kapısından çıktık ama utangaçlık yüzümüze vurdu hemen. Ya görürsek , ya laf atarsalar diye düşüne düşüne dershanenin çıkışına doğru ilerlemeye başladık. Sınıfların bitimindeki müdürün hemen odasının önündeki koltuklarda yoktular. Gitmişlerdi. Yırtmıştık ama merak da etmiyor değildik. Dershanenin merdivenlerini inerken bile gözlerimizle arıyorduk ama yoktular. Sevinmemiz gerekiyordu tabikide ama niye böyle oldu ki ? Dershanenin kapısının ordaki banklarda başka öğrenciler sigara içiyordu. Yarını beklemek umuduyla evin yolunu tuttuk Yüsrayla.Minibüsle ev yaklaşık bi yarım saat kadar. Yeni taşındığımız için yol iz de bilmem. Sadece ev ve dershanesi arasındaki yol. Minibüse bindim ve her taraf kasis olduğu için zıplaya zıplaya evin yolunu tuttum. Yol boyunca bize niye taktıklarını düşünmeden de duramadım. Kafamı kurcalayan bir şeyler var ama ne olduğunu hala çözmüş değilim. Ben düşünedururken evin oraya gelmiştim bile. Minibüsten inip siteye doğru yürümeye başladım. Ah bide siteye girmek için kapı kartı çıkarcam . Benim için en zahmetli şey kapı kartını çıkarmaktır. Bazen kapının orda birisini görürsem sırf kartı çıkarmamak için koşarım bile. Mecbur yine kartı çıkardık kartı kapıya okutarak siteye giriş yaptım. Bende çile biter mi bitmez tabi . Bina kapısının şifresini gircem daha. Kalabalık içinde o şifreyi yazmak bana kaldıysa bütün dikkatimi yanlış yazmamak için numaralara veririm. Neyseki kimse yok. Numaraların önüne geldim ve hemen şifreyi yazmaya başladım. C**** .Ekranda hemen '' KAPI AÇILDI'' yazısı çıktı bile. Kapıyı açtım ve hemen binanın içine girdim. Asansör tuşuna bastım ve açılan asansöre girdim. 8 numaraya bastım. Klasik hemen ayakkabılarımın bağlarını çözmeye başladım. Şükür sonunda evimdeyim. Akşam saatleri olduğu için ev ahalisi işten gelecekti. Hemen mutfağa girdim, yemeği hazırladım. Onlarda gelince hemen uyumaya gittim. Üstümde bi ağırlık vardı. Çok yorgunum nedense. Erken kalkıyorum, öğleden sonra da dershanedeyim,eve geç gel, yemek hazırla derken baya yorulmuşum. Yatağıma girdiğimde yorgunluğumu daha çok hissetmiştim bile. Hemen uyumalı,yarına dinç olmalıydım.
